Sanırım her insan kadar Elest Bezm'inde verdiği sözden kaçan, kimi zaman kısacık anların mengenesine sıkışan aklını yine kendinden kaçıran. . . Zaman zaman dünyanın tüm acılarının kalbinin zembereğinde patladığına inanan. . . Bazen tüm dünyaya topyekun kızıp, ağzına geleni sıralayan. . . Yinede anlatmak istediklerini anlatamayıp kalemle dalaşan, dünya üzerinde olup bitenlere hep hayret makamından bakarak aklı karışan, sanırım buraya ait olamayan bir insan. . . Şu gelgitler karmaşasında kendinde boğulmadan kendine sarılmaya çalışan Ebruli yaralardan mürekkep, üzerine en çok 'yitik mavi' kelimesini yakıştıran. . . Hepi topu budur işte, sadece Ebru, hepsi bu. . .