Uyuduğum en fazla dört saat olmuştur ki gözlerime gelen güneşle ayılmaya başladım.güneşe mi beni bu hale getiren herife mi yoksa dün gece pencereyi kapattıktan sonra tülleri kapatmadım diye kendime mi küfür edeyim bilemedim.yarı açık gözlerimi sinirle diktim tavana.
Sabahları ilk uyandığımda küçüklüğümden beri hep aksi olurum okula giderken bana güzel kahvaltı hazırlayan anneme yada hep benden erken uyanıp beni uyandıran kardeşime çatardım şimdi onlarda yanımda değil.acaba son yılı dondurup yanlarına mı gitsem?öncelikle bu yataktan kalkmalıyım tabi.
Sevim henüz uyanmamıştı neyse zaten hafta sonu onu uyandırıp azar yemek istemiyorum ki meraklı arkadaşıma dün olanlarıda anlatacak halim yok.banyoya doğru yöneldim dünkü kıyafetlerim hala üstümde tek tek çıkartıyorum zamanında onun yaptığı gibi yavaş ve nazikçe.aynada yansıyan vücuduma bakıyorum biraz göbeklenmişim sanki onun evine gittiğimden beri incelememişim bile kendimi ona adamaktan..suyun ferahlığına bırakıyorum bedenimi damlalar aktıkça daha bi rahatlık hissediyorum tenimde.
Duştan çıktım ve bizim ki uyanıp çayı bile demlemiş evimiz büsbütün taze çay kokmuş miss.kurulanmam bittikten sonra üStüme bol bi kazak altımada fuşya taytımı çektim gelen kokuya doğru bıraktım kendimi.
Sevim "günaydın canım dün ki suratın neydi öyle hem neden aramadın beni almaya gelirdim gece gece yürümüşsün" dedi ahh bilmiyorum sanki uykucuyu söylene söylene gelirdi yanıma o saatte.bende dediğine cevap vermeyerek olanları anlatmaya başladım
Cuma günü okuldan referans gösterildiğim bi firmayla toplantı vardı bu son yılım olduğundan artık iş hayatım için daha ciddi davranışlar sergiliyordum ki buda hocamızın dikkatinden kaçmamış.evde hiç resmi kıyefetimde bulunmaz alma ihtiyacı duymadım artık ihtiyaç var belli.onu mu seçsem bunu mu seçsem derken saati farketmemişim ve odada bayağı dağılmış eğer ki toplamaya başlarsam kesin geç kalırım ama Buğra da hiç tahammül edemez ev dağınıklığına.bu seferlik affeder beni hem toplantı erken biter ve bende o gelmeden heryeri toplarım diye düşünüp evden çıktım.toplantı beklediğimden zor geçmişti acemiliğimi kontrol ettiler akıllarınca ama çok iyi hazırlanmıştım fazla zorlanmadan atlattım.akşam bunun mutluluğuyla iyi bir akşam yemeği yeriz diye güzel balıklar ve benim sevdiğim makarna soslarını doldurdum poşetlere tabi beyaz şarapta aldım.eve gittiğimde buğranın ayakkabıları kapıdaydı montunda asmış her zamanki gibi.içim sıkıldı çünkü az sonra felaket kopacaktı bir yığın laf edecekti ve bende hep uyguladığım masumluk taklidini başarıyla yerine getirecektim.buğra salonda kafasını elleriyle sarmış odaya girmemi bekliyordu ve ben mutlu bir ifadeyle girdim gözümdende duvara fırlattığı kırılmış vazolar kaçmadı tabi.belli bişeyler olmuştu onun yapacağı hareketler değildi bunlar sadece odanın dağınıklığınada bu kadar kızmadı.sessiz ve fazlasıyla heyecanlı bi şekilde konuşmaya başlamasını bekledim.kafasını kaldırdı söyleyeceği kelimeleri seçiyordu belli ve 'konuşmamız lazım' dedi.