Bazen elime alıp kalemi mektuplara dökesim geliyor yüreğimi,
Ama her seferinde kelimelerin bozguna uğradığını görüyorum Sevgili
Harfler bir bir düşüyor uçurumun kenarından
Sebepsiz intiharlarını izliyorum hayallerimin…

Bazen bir kenara çekilip ağlayasım geliyor tüm rüyalarımı,
Dalmadan önce gecenin karanlığına
Son bir kez boğulmak kokunda ve hıçkırmak doyasıya
Gözyaşlarım özgürlük peşinde çırpınırken
Bir bir sorgulanıp asılıyor, ağlayamıyorum sevgili…

Bazen de çocuk olasım geliyor…
Hür olmanın doruğunda, aşkı misafir ederken koynumda,
Tek engel utangaçlık olurdu onca cefanın ardında
Bilirsin işte, çocuksan ağlarsın, ağlarsın ve geçer..

Sessizce sevmeyi sevmiştik biz seninle, gönüllerimiz suskun
Bakışlarımızın çenesi düşmüş, nefeslerimiz koşuşturmada,
Islanmayı bekleyen yüreklerimiz...
Terkedilmiş, yağmayan yağmurlar ardında..

Kötü İçerik Bildir
Gerekçe: Okumuş olduğunuz metnin İzEdebiyat Yayın İlkelerine aykırı içerik barındırdığını ya da başka bir sorun içerdiğini düşünüyorsanız lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktır ve en kısa zamanda editörlerce incelenecektir.

Söyleyeceklerim var! Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor? Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler. Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.

 

---

İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

---

Yazarın aşk ve romantizm kümesinde bulunan diğer yazıları...
	Çocuk Gibi Sevmek İsimsiz Aşk... Yaz Günü... Sen Ben ve Aşk