Gecenin Büyüsü

Gecenin karanlığına gizlerken yalnızlığımı,
Sahilde gözlerimi alır karşı kıyının ışıkları.
Umarsız bir nispet,
Sanki anlatır bana ulaşamadığım mutlulukları...

Gündüz hakim sana esaretin kalabalığı
Gece hüküm sana özgürlüğün yalnızlığı...
Bilemezsin yalnızlık mı iter kalabalığı
Yoksa kalabalık mı çeker yalnızlığı...

Gündüzün güler yüzlü maskeleri,
Gece çıkar ağlayan suretleri...
Yüzün almaz maskenin şeklini,
Dokundukça acıtır derin izleri.

Sence tesadüf mü gerçeğin acısı,
Gece fısıldar insana en acı cevabı...
Her şeye rağmen biliyorum güneşin doğacağını,
Karanlık zalimce zaptedetmişken aydınlığı.

Günler geçer akar ömür zamanı,
Toplasan kaç kitap çıkar bu ömrün tamamını...
Belki ağlarsın,
Bilsen dizelerimi nasıl bir acıyla karaladığımı...

Gecenin ayazı titretirken bedenimi
Ararım sevginin sıcak nefesini...
Bilirim hayat terazisinin dengesini,
Sabırla beklerim bana mutluluk borcunu ödemesini.

Sorgulamayazsın bazı nedenleri,
Kim açkılayabilmiş aşkın sebebini?
Gözlerini kapat ve hisset
Yelkenlerine yön veren rüzgarın nefesini...

Sızlarken kalbimin kırıkları
Yankılanır ruhumun sessiz haykırışları.
Ben inatla meydan okurken hayata
Yüzümü aydınlatır ayın ışığı...