Durgun sularda yetişen bir çiçektim, dualarla çıktım yolculuğuma habersiz.
Yarınlarım; umutlarımdı. Köreltemedi hiçbir el duygularımı.
Sen gittin ya senle beraber bir çok şey de ayrıldı aramızdan.
Ne yokluğunu duyan çiçeklerin, ne de biz alışabildik sana.
Hep acelen vardı, bir yerlere erkenden giderdin hep, bu sefer de öyle oldu, en erkeniydi ölümün, gittin yangının suya karıştı.

Madem ki kader yaraladı içimi, öyleyse bende kanatıncaya kadar yaşayacağım bu hayatı.

Bıçak gibi bir anıya yaslayıp başımı, sevgilimi seveceğim. Öyle çok seveceğim ki, hayatın kanlı gözbebekleri cehenneme akacak.