Yüreğin sevgiye bedenin zamana,
Meydan okur sanki.
Kuytu gecelerde usul usul,
Çal kemanını dilenci.
Sen aşkı sevgiliden dilen,
Kırık kemanınla.
Kopan bam telinide,
Saçının ak teliyle değiştir.
Titresin uzun kirli sakalın,
Eksik dişlerinden dökül nağmeleri,
Şarkılar seni söylesin dilenci.
Sen kaybolurken düşüncede,
Alın terin damlasın kemana,
Yalın ayak yürüme dilenci,
İçim sızlar seni dinlerken.
Kent'e her gelişinde ben ordayım,
Ama bana kemanınla gel,
Sözlerin şiir dizelerin şarkı olsun,
Çal bir tutam dilenci.
Sen konuşurken bir yudum şarapta,
Gözlerin ağlamaklı kemanın suskun,
Dillerin Lâl olur dilenci.
Yalnızlık bana has iken,
Hüzün senden ikametgah almış,
Mızrapa dokundukça kopar ak telleri,
Şarabın aşkına söyle be dilenci.
Ezip geç suskunluğu çal kemanını,
Ne gece ne yollar durdurur seni,
Değirmenciyle aklara ortaksın,
Zaman sende kayıpken çal be dilenci.
Hayata son çalımını at,
Sevdalara nağmeler yarat,
Kemana sakalından tel kopart,
Yinede susma dilenci.
Yollar sana gönüller sevdana hasret,
Seherde seni beklesin yad eller,
Mahkum olsun esen yel sana,
Kemanın ağlasada sen susma be dilenci.

İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR