*Benim namuslu gitarımın sesi
hem duygulu hem de haklıdır.


Eylül;
sus!
Çok uzun sus!

Gecem'in saçlarını ölümle örüyorum yine. Yakalarıma iliştirdiğim hüznün sesi çatlıyor. Yüzüm gürültülü!

Kirpiklerimden boşalsa şimdi,
acı'n...
Bi' ağıda boyansa rengim;
gri!
Kırık gölgelerinin ardından koşan çocuk olsam...
Alsam seni, düştüğün mevsimden!
Ah parmaklarım,
parmaklarım
yaralı!

Şarkını fısılda hadi,
üstü açılıyor yorgun akşamların
üşütme beni bu kalabalık yalnızlıkta.

Çekiliyor içim,
deniz kızlarım karaya oturdu oturacak
gövdemi saklıyorum koynuna
de ki;
buradasın
buradayım!

De ki;

buradayız
biz kazanacağız!

*Victor Jara