İçerim morgmuş, soğukmuş biraz da. Hissetmiyorum.
Örtük seslerden yapılma unutuş. Düş cenazesi. Ellerim mi konuşan, duymuyorum.

Söz birikintisi. Ömür ötesi gidiş. Yitik masumiyet.
Mevsimleri ölü kuşlara barınak ins’an kalabalığı, seni sevmiyorum.

Zamanın çocukluğu. Gövdesi arsız dün. Günün gölgesi kayıp.
Sevişmeyi yaşamak sanan orgazm artığı.
Huysuz paranoya, intiharın sus ardında.

Aykırı rastlaşma, konukluğum.
Acısı kendine d’argın! Adına hayat denilen piç, seni ben doğurmadım!
Tanımıyorum.


[Bir bulutsun artık,

yarası ağzımda rehin cesedimin sağanağı,

aslında bizi doğuşun kapısında

kocamız Tanrı öldürmedi mi, önceleyin…]