Sus gece...
Tutarsız bir aydınlığın içindesin...
Belirsiz...

Dur gece...
Hazır değil acının nefesini görmeye...
Hissetmeye...

Yak gece...
Yak aşkın her mahsulünü mührünün içinde...
Ateşinle...

Vah gece...
Vah sana ki sen suçlusun hep, onların fikrince...
Hep gece...

Al gece...
Al örtülerin en büyüğü, al günahı içine...
Derinine...

Bak gece...
Benim sessiz gözlerime, o ışıltının annesine...
Doğduğu yere...

Gör gece...Anla...
Bir an var bir an yoksun, her gün ölüyorsun.
Ve başkalarının anılarıyla kirletiliyorsun.
Yok ediliyor zifiriliğin, dehlizin.
Ve hiçliğin... Neden anlatıyorum ki?
Sen zaten bunu biliyorsun...