Kime sırtımıza dayadıysak yarı yolda bıraktı bizi .Kimi dost bildiysek,
dostum diye seslendiysek, o güzel anlamlı kelimenin anlamına yakışmayan
davranışlarda bulundu bize...Kime el verdiysek ,o ele tutunup kalktıysa,
biz düştüğümüzde kendi ,elini vermekten kaçındı hep !
Ne zaman dertli bir gönül görüp de koştuysak derdine derman olmaya,
bizim kırılan gönlümüzü onarmaya gelen bir ''hiç ''oldu hep ...


Aslında unutuyoruz dünyada dostluklar,dostlar edinmek güzeldir hemde çok güzeldir.
Lakin gerçek,ebedi dost Rabbimizdir.O'ndan başka kimse bize gerçek dost olamaz.
Kimse bizi O'ndan daha iyi anlayamaz.
Biz ağlayarak huzuruna vardığımızda şefkat kucağını açar bize.
Sadece O'na ağlayabiliriz hıçkıra hıçkıra utanmadan,sıkılmadan .
Kırılmış bir kalbi de huzura,sukünete çeviren O değil mi ?
Yalnız O bizi anlayan, yalnız O bizi karşılıksız seven ... Yalnız O ..
Ey güzel Yaradanım ömür boyu Sana ,sevgine layık kullar olabilmemizi nasip eyle.Amin..