" Yorganın altına kıvrılmış, pencere camıyla boğuşan uğultuya kulak kesiliyorum. Odaya girebilse beni öteberiyle birlikte havalandırıp şehrin arka sokaklarına doğru süpürecek. Ayak izini bulurum diye üzülmezdim hiç, inan. Kar yığınlarına dalardım. Belki daha ötelere, bir vakitlerin bozkır görünümlü ufuklarına savrulurum oradan, yeni günün telaşına kapılmış kerpiç damların üzerine; çayır kokusuyla girdiğin kaçamak düşlerime ya da. Yaklaştıkça gökkuşağına dönüşürdü gülümseyişin. Yine de zihnime kazınmış bir yüzün olduğunu söyleyemem sana."

"...Onca harfi peşine takıp resmigeçide çıkar gibi odama gelmiş neon ışıklı tabelalara suskunum epeydir. Kargaşasıyla sokak içeri taşınmasın yeter. Senden bir şeyler bulabileyim ayrıca, renklerin mesela. Tombul harfleri görüyorum şimdi, yüzüme oturan kasvet birden dağılıyor..."