Dilim döndüğü kadar anlatayım;

Dilimin altında sakladığım binlerce kelime var sana dair.
Yokluğunun kıvrımlarında kıvrım kıvrım yer arıyorlar gelmek için sana.
Yer yer rastlıyorlar kalıntılarına.

"Ben neden çok sebepsizce seviyorum ki seni?
Sen beni bu kadar çok uzağa terk ederken"

Ellerini en sıkı ben tutardım. Sevgine elle tutabilir bir kanıt aramaksızın.
Kirpiklerin kadar yakındım sana.
Ben ki,
kirpiklerini saymışlığım vardı.
Uyurken sen.

"Ben niçin çok hıçkırarak ağladım ki seni?
Sen bu kadar çok hatırlamazken beni."

Dilim çok uzadı.
Hep yokluğundan bahseder oldu.
Bak dilimde dönüyor yavaş yavaş seni anlatmaya.
Dilim dilim dilimlenmiş sevgime rağmen.
Hadi sende dön.
Yavaş
hızlı
bugün
yarın
ama
en
geç
bugün
dön.

03.03.2012

-Taner Türker