Düşümde bir perinin elleri akıyordu.
Naz işli ipek mendil okuntuydu huzura.
Melekler yere inmiş semaver yakıyordu.
Tevazu ikliminde yer bulunmaz gurura.
Hoşgörü demlerinin payesi sükun ve çay.



Naz bulutu özünden haz işliydi sulara.
Huzurun şarkısını okuyordu dudaklar.
Albeni işli idi rüyada uykulara.
Zarafet elçisiydi rüveyda işli taklar.
Güzellik günlerinin gayesi sükun ve çay.



Ahunun ahı vardı isinde çaydanlığın.
Semaverle demliğin hülyası su nazında.
Melikesi gül misal çay denilen hanlığın.
Gamzesi tütüyordu dudağın niyazında.
Huzur sarmaşığının sa’yesi sükun ve çay.



Erguvanlar açarken gülümsüyordu nisan.
Yağmur damlalarında rahmet kokusu vardı.
Leyla ile Mecnunu vuslat devranında an.
Dağlar tutuşuyordu çöle inen sır kardı.
Vuslat yangınlarının busesi sükun ve çay…
Ankara, 19.06.2012 İ.K