Lamelif’in gölgesi leylaklara düş olur.
Mecnun gündüz kaybolur Leyla’nın ülkesinde.
İnce belli periler naz ile yüzünü yur.
Kulak pası silinir semaverin sesinde.


Suyun berraklığına nice güzellik sığar.
Billur rüya derlenir bardağın sinesine.
Demlik naz busesine binbir rayiha yığar.
Her yudum girizgâhtır huzur efsanesine.


Bir gül nihal dillenir naz kokulu anlarda.
Berrak sözler süzülür ışıl ışıl bakışlar.
Söylenceler düzülür ipek tenli anlarda.
Sımsıcak nefes ile bahara döner kışlar.


Çay gülüşlü o peri yıllarca anımsanır.
Sükut takvimlerinin yaprakları dökülür.
Çayı bardakta gören billur tenli haz sanır.
Gül misal hicret eder tende genler sökülür.


Çaydanlığın türküsü demlikte makes bulur.
Semaver hayal kurar ateşten mevsimlerde.
Leyla demli saatler hayal meyal savrulur.
Mimle nun kucaklaşır lamelifli imlerde.


Hep huzur bestesine güfte olur gül nihal.
Hatıralar yazılır çay kokulu sayfaya.
Gamzesi ışıl ışıl cam içinde som masal.
Efsaneler çağında emsaldir dolunaya.
Ankara, 20.05.2012 İ.K