Vardır
sessiz umutlar
Vaktini bekleyen
ve sırrı taşıyan sadık dostlar


Kimi zaman
ağır gelir sancılar
Bazen ah ettirir dinmeyen sızılar


Kalp şayet
işiraha hasretse
Akıl izandan nasipsizse


Gün
görmez umutlar
Lahzaya sığınanlar


İnsan
umutla yaşayan
Niyeti pek anlamayan

Ve aşkı
sorgulamayan
her hevesi hak sayan


Ruh
asliyettir, onu
şehretmeyen nefes

Elemle
içiçedir, bazen
keder ve bazen hüzün payesidir


Yoksa
nasip sırrın
adresinde ki emel midir


Akıl
ve izan niyedir,
farkı fark ettiren kimdir


Emel bu
nispette aşk-ı şahanedir

Hak
ve hakikat için vecdir
Nefis için zillettir


Esarete
gebe olan kimdir

Ruhundan
habersiz olan nefes,
Kalbini hiç dinlemeyen kepazedir


Aşk nazarı
ibret-i hakikattir

Ötenin
halinden söz
ettiren ne müthiş esindir


Nefsin
izzeti olmaz,
kalp için kefildir

Gönül
aklın selimliğinde
gizlenen naifleşen serdir


Edebin
hülasasında ferdir

Nefes
niye müddetlidir
Nefsanilik kerihtir


Ruhun firkati
Aşkla şevktir
Yoksa eza niye çekilir


Ebru
sır içinde
sırdaş olan hikayedir

Ruhun
özelinden
kal eden şirazedir


Hattat'ın
sukuneti niyedir
Kalbin zikri kimedir


Hu da
gizlenen
Ne latif bir sezgidir

Aşk
ile inşirah
ferasetin fevkiidir


Çalma
kapımı hala
uyuyan bir nefessen


Sirkati
ayan olan bir
müddet-i kedersen


Macera
adına şayet
avunan ve aldatan nefissen


Fikri ve zikri
sekülerleşen bir esaretsen

Gölge
etme sefil halime
Takatsizleşen nefese


Feri
kesilen göze
Eğer düşersem de
asla ses etme



Mustafa CİLASUN