Tanrım!!! verdiğin yürekle sevdim....
Tuttum ta benliğime oturttum ..
Bir umut kırıntısı gözlerimde.
Yürüyorum durmadan suskun ve sessiz
Ne kadar dönüp dolaşsam yinede
Hep çıkmaz sokaktayım çaresiz
Sokaklar hep aynı bir ben değilim
Sanki zaman akıyor hiç durmadan
Boşlukta birşeyler arıyor ellerim
Belki de mahşere dek bulunamayan
Yitirdiğim neydi aradığım ne?
Yüreğime çöken bu ızdırab ne?
Tanrım!! ne günah işledim bildirsene
Yaşam diye verdiğin bumuydu söyle...
Bir çıkmaz sokağın sonundayım işte
Suskun ve tek başıma seninleyim
Yaşamdan sonsuzluğa geçişte
Bilmiyorum söyle bana ben neyim?
Sevdiysem verdiğin yürekle sevdim
Tuttum ta benliğime oturttum onu.
Benliğim acı hüzün ve ızdırab selinde.
Yoruldum bu yolun sonuna geldim
Yıkık üzgün ve paramparça onsuz
Onsuzluk buysa Tanrım!! buysa yaşamak
Sil anlımdan yazdığın bu kara yazgıyı
Ya da bir yere çıksın çıkmaz sokak
Ya al canımı ..
Ya da öldür içimdeki onu
***
Hala bir umut kırıntısı gözlerimde
Sonsuz sevgisi taaa içerimde
Bir çıkmaz sokağın sonundayım
Bildiğim tek son var başındayım...


Gülay Atilay

17 Ağustos 2000 Avcılar