Sensiz hergünümün ardından gün batıyor...
Başlıyor gün boyu sensizliğimin ruh baskısı
Yat yata bilirsen.. uyu .uyu diyorum kendime
Kalbim isyan ediyor sensizliğime
Neden neden?diyorum.neden sensizim ben?
İsyan ediyorum kaderime....
Aahhh!!!! bana bir dönsen...

Kalbimin isyanına ruhum.
Ruhumun isyanına bedenim dayanmıyor
Gözlerimdeki son ışık ümitsizlikle soldu.
Duyduğum her şarkı beni ağlatıyor..
Yazdığım her şiirde sen. yanlız sen ..
Artık kalemimle bir bütünüm ben.
Ahhh!!!! bana bir dönsen..

Biliyormusun nelerle avunuyorum?.
Senle geçen günlerimi unutamıyorum
Sor bana birtanem. hangi gün? diye
Ben hergün seninle sensizliği yaşıyorum..
Bu isyan bu bekleyiş bitecek biliyorum
Kaderime kahroluşlarım son bulacak.
Ahhh!!! bana bir dönsen.

Dökülüyor bahar dallarındaki meyve çiçekleri
Ben kokularını duyamıyorum neden?
Tükeniyor tanrının bahşettiği günler
Bunu biliyorum gülemiyorum neden?
Sensizliğin verdiği ızdırablarla ben
Göçüp gitsemde ne olur ''beni unutma'' sen.
Ahhh!!!!! ahh!! ne olur bana bir dönsen...

Yazdıklarım burada bitmiyecek
Sanırım kalemimde beni terk etmiyecek.
Ben bir gün.birgün onu terkedersem ..
Sen. sen birtanem bembeyaz sayfalarımda
Sonsuza dek tertemiz yaşayacaksın.
Şiirlerimde mutsuzum yarınlarımdan umutsuzum..
Yinede diyorum.Ahhh!!!!
Ahh!!BANA BİR DÖNSEN..


Gülay Atilay