taşımakta zorlandığın yükü hafifletebilmek yükü tanımlayabilmek

bir şehrin hikayesini yavaş yavaş bitirmek

gece yarısı değişen gökyüzünün rengi yıldızları örtmüş genede güzel

fotoğraf karalerindeki zaman

tarih düştüğümüz yazıdaki zaman

armağan edilmiş zaman 

    unutmak istediğin zaman 

   durdurmak istediğin ya da hiç bitmesin istadiğin zaman

 üzerimi örten beni koruyan ya da deli eden zaman zaman

kıymeti bilinen ya da boşuna harcanan zaman

ihtiyaç duydukça nazlanan zaman

galiba yazmak biraz zor olacak uzun zamandır yazmaktan uzak kalmak bayağı yavaşlamışım nazan öncelin son klibini izlemek nedense birden yazmak geldi fırçamı bir süreliğine bırakmak aslında zor geldi boyalar birbiriyle yarış halinde  bu sene uzun süre karla kaplı çevreyi seyretmek sanki bütün düşüncelerimi yapmak istediklerimi beyaza bürümüş gibi hissetirdi  keşke herşeyi zamanın tadında tuzunda böylece yaşayabilsek aslında belkide bizim değil de hayatın yanlış hesapları bazen görmemizi duymamızı engelliyor

düşlerim duman içinde

parmak uçlarımdan akıp giden renkler

tuvalde renk renk

biçim biçim

sonbahar

yine ıhlamur ağacı yaprak döküyor

 ben

içime saklanmış ilkbahardayım

yavru kuşların sesleri

düşen yapraklar

kırağı tutmuş

üşümüş

güneş beni kandırıyor

içimeden gelen üşümeyle

irkiliyorum

boyalara dayıyorum ellerimi

biraz sonra kaybolup gideceğim

tuvalimin açılan kapısından

şarkılar beni söylüyor

 ben de şarkıları

 hızla geçen yaz günlerinden sonra artık masa başına oturmalıyız herhalde  ve bu gün yağan yağmur zamanın ne kadar çabuk geçtğiini bir kere daha hatırlattı bana belki yarın sabah sıcak bir yaz günü olsada sonbaharın kokusunu duymaya başladık

   ve ayrıca mayıs da geçirdiğim göz ameliyatından sonra görmek yazmak okumak beni daha bir mutlu edicek ve kıymetini bilemediğimiz farkına varamadığımız bir sürü şeyin olduğunu bir kere daha hatırlatdım farkına vardığımız bazı şeylerin az veya çok telafisi olsada bazılarının ne yazıkki hiç dönüşü olmuyor bu ne kadar acı olsada gerçek hiç acımadan kendini hissettiriyor

artık güneşi görmek istiyorum dün baharı tam anlamıyla yaşadık derken yine hava kapalı neyse yağmur yağdı yeşilin en güzel renkleri gözümü kamaştırıyor bulutların arkasına saklanmış güneşi görmek istiyor insan günlerdir kapalı havalar dışarıya çıkma isteğimi kırıyor bu havalar da uyumak güzel nisan da buralara yağmayan yağmur mayıs ayında yüzünü gösterdi dallarda açan çiçekler bir dostumu hatırlattı onun beni canlı çiçeklerle karşılaması hemen yakama bir çiçek takardı bütün resimlerimizde muhakkak çiçek vardır en iyisi hemen onu aramalıym benim uykumu ancak o açabilir bana söylediği sözlerden biri  [ biz aynı çiçeklere konan kelebekleriz] hayatımızın renklerini nerden aldığımız bizim elimizdemi  düşünüyorum galiba kısmen

bahar.........

dallar da çiçekler............

içimizde açan çiçekler....... ara sıra kırağı düşsede.. dallarımıza........tutunduğumuz dallarda açmasa çiçekler insana neye dayanır.........dönüp arkamı hemen uzanmak istiyorum elimi uzatıp değsem saçlarına...........özlemek ve içine düşen bir damla hasret...........zaman   kat kat düşer üzerimize........üzüldüğüm zamanlar dakelimeler aslında ne kadar yetersiz...............   konuşmak boş yazmak nafile.............yaprakların üzerine düşen güneşin ışıkları  akşamın karanlığı.........iki uç ..........uçlarda m ı yaşıyoruz gidip gelmek............yorgunum..........suskunum.........hep baharı yaşabilsek...........anlatabilsek............yorgun......yorgun............yorgunum...............uzaklara düşmek...............

"kaç kere ölürüm sandın

                            kimbilir

geçen zamanın acımasızca üzerine düşen

                                                 gölgesinden

dün öyleydi

               unuttuk derken

bu gün önüme düşen hatıralar

bu ara en iyi arkadaşım shakespeare her akşam ondan bir kaç dize okumak güzel

şiire ara verdiğim dönemlerde bir an gelip hızla dönüş yapmak istiyorum   aslında kalem ve yazmak dünyanın en harika şeyleri   yeni yılın son günleri hayli koşturmakla geçiyor yorgun uykusuz ama şiirle mutla dakikalar

115 Sana önceden yazdığım dizeler yalan söylüyordu; Seni bundan daha çok sevemem diyenler hani; Ama o zamanlar aklım bir türlü almıyordu, İçimdeki alevin daha da parlak yanabileceğini. Oysa zaman, kralların fermanını bile değiştirir, Yeminler arasına girer, milyonlarca oyunuyla, Kutsal güzelliği karartır, sivri niyetleri köreltir; Nice dik başları değişimin çarkına uydurur sonunda; Heyhat! Ben de zaman denen zorbanın korkusuyla, 'En çok şimdi seviyorum seni,' diyemez miyim; Aşkımdan kuşku duymadığım, en emin olduğumda, Geleceği unutup, o güne taç giydiremez miyim. Aşk bir bebek olduğuna göre, hayır, bunu diyemem, Büyümesini sürdüren şeyi, büyümüş gibi göremem.

William Shakespeare

kar ve sis bir kaç günün özeti

bacacalardan çıkan dumanlar

ve

sis başmış dağ başlarını

içimi üşütüyor  akşam soğuğu

buğulanmış camalara

resimler yapıyor çocuklar

bir pencere önüne büzülmüş bir kedi

akşamın ayazına rağmen

semaverde çay demleyen yaşlı amca

arabanın camından izlerken

hayata dair kareleri

 bir şarkı çalıyor radyo da

aklıma düşen hatıralar

zamanı hiç suçlamadım ki

ben hayatı değil

hayatın beni önüne katıp götüdüğüne inananlardanım

ölümü ne kadar konuşsak ya da hastalıkları kendimizden uzak tutup karşıya konuşmak her zaman daha kolay bu sıralara ölürsem nereye gömülsem diye düşünmeme evdekiler isyan etsede oradan oraya gezen bir insan olarak ben bunu ciddi düşünmeye beşladım

geçen bayramın birinci günü bir arkadaşımızın aile cenazesine katıldık bir tepede yolda araçlar kaldığı için o tepeden uzun uzun etrafı seyrettim ve ilk defa cesaretle uzun hesaplar yaptım cenazelere koşarak giden insanları seyrettikçe kendi cenazemi düşündüm evet yarına çıkmaya bi garantim olmadığına göre bazı şeyleri gözden geçirmek lazım diye düşünürken birbirlerine bağıran çağıran insanlar arabaları ittirerek yoldan çıkarmaya çalışanlar hemen günlük itişmelere insanı sürükleyiverdi

görmeyen duymayan hissetmeyen konuşamayan yazamayan sevmeyen sevmediği için sevilemeyen saymayan değer vermeyen baharı hissetmeyen sonbaharı görmeyen yağmurda ıslanmayıp karda üşümeyen vs insanaların çarpıştığı dünyada kenara çekilip ezilmemeyi başarmak lazım ki bir farkımız olsun