|
23.06.2007 14:12:42
|
Eylül Damlaları |
| |
Seni her gün doğuran da benim öldüren de...
Giderken dehlizlerime bir kez daha, en göz alıcı ihtiraslarına meydan okuyorum işte dünyanın. Ve gülün diyorum insanlarım şerefine dünyanın. Salınırken dünyanın siz parlak ışıklı aşk sokaklarında bir kurşun daha düşüyor ıssızlıkta bir çocuğun alnına. Bir bombanın aleviyle ısıtıyorlar üşüyen parmaklarını karanlık odalarında. Söylemiş büyükleri " karartma var bugün" diye. Kapatmışlar öylece aydınlıklara kapılarını ve perdelerini. Düşlerine sarılmışlar gülebilmek için. Dokuz taş oynarken eğlenebilmek için, kaç asır sonra taş kaynatıyor yine anaları.
Giderken dehlizlerime bir kez daha, düşünüyorum sevgili seni. "İnciniyorum." İncitmemek adına seni, gülüşlerimi çığlıklarıma çevirip, içime gömüyorum. İçime gömüyorum sevgili, sevgili gülüşlerimi, gülüşlerini kuşanarak... |
|
|
12.09.2006 00:29:28
|
Eylül Damlaları |
| |
"Nedir beni boyama düşüncen, renklerine gökkuşağın? Gökkuşağı renklerini benden alırken..."
|
|
|
Ay geceye tutsak, sen uzaklıklara. Uzaklıklar değil ayı tutsak eden, biziz tutsağı uzaklıkların. Birkaç saat süren bir tutum değil bizim tutulmuşluğumuz. Çağlardan çağlayıp gelen kementlere uzatmışız boynumuzu; parçalamak dururken sınırları. Azatsız köleleriyiz acıların. Ruhum tutsak bu gece, öfkelerim üstün değil acımdan. Kaç asır geçti kaç? Ve kaçıncı firarım bu dar hücrelerden...
(Fotoğraf için Tacettin Teymur'a teşekkürler...)
|
|
