Sinemada önemli olan kitleyi bir şekilde etkilemektir. Etkilemek için her kurguya, müziğe, duygusallığa ve düşünceye rahatlıkla yer verilir. Yeter ki seyircinin algıyla oynanabilinsin. Tabii bir filmle algı yönetilmez, aynı tarz filmlerin üst üste çekilmesinin algı yönetimi için süreklilik gerektiğidir

Çocuğa düşünmeyi, başının çaresine bakmayı öğretmezsen; sorgulamayı bilinci kazandırmasan, çocuğa bir bakış vermesen elbette sinema televizyon ikilisi çocuğa ne düşünmesi gerektiğini, neyi nasıl yaşaması gerektiğini öğretecektir. Ey Müslüman unutma sinema ve televizyon bir öğretici aygıttır, bir öğretmendir, bir eğitimcidir, bir psikologdur

Müslümanların sinema sektörüne en çok şikayet ettikleri; erotizm, müstehcenlik, açık saçık, öpüşme, sevişme, pornografi gibi cinselliği içeren sahnelerdir. Cinselliğin rahatça lanse edilmesi Müslümanların inançlarına ters düşmesinin yanında nefsi kışkırtması ve ahlaki değerleri zedelemesidir. Özellikle gençlerin çok etkilenmesi ve gençlerin bu konuda kontrol edilmesinin zor olması da etkendir.

Amerikayla, Avrupayla, Japonyayla ve daha birçok ülkeyle ancak sanat kültür merkezlerimizin olması ve sayılarının çoğalmasıyla baş edilebilir. Kültürlerinden korunup, kültürel üstünlüğe geçiş yapılabilir. Siyasi başarı, kültürel başarıyla birleşmediği müddetçe bir ayağı eksik olacaktır.

Sinema dün olduğu gibi bugün de yarınlar da kültürel ve sosyal alanında en önemli ve en büyük silahtır. Bugün bu silah Amerikanın elinde olduğu için Amerikalaşıyoruz. Bu tehlikeyi görmek lazım.

Peki, sinemayı anlamak ve sinemanın gücünü kullanma adına iyi bir seyirci olmak tek başına yeterli midir? Çok film izlemek, - örneğin günde bir iki film izlemenin- filmin yorumlanmasına, analiz etmesine tek başına yeterli olamayacağını belirtelim.

Değerlerden ve dinden uzak bir pepee ateizm bir adım yaklaşmanın diğer adıdır. Velilerin biraz daha sağduyulu olmaya çağırıyoruz. Ve tepkinizi gösterin lütfen.

Türk Sinemasında Kürtler ifadesi ne kadar itici ve üzücü bir kullanım değil mi? Bu ülkenin vatandaşlarını ötekileştirmek ve zencileştirmek Amerikaya yakışsa da Türkiyeye yakışmayacak bir yaklaşım biçimidir.

Türk sineması, dünya sineması içinde daha yer edinmemişken ve kendi içinde daha sorunlarını hal edememişken; Kürt açılımı ve barış sürecinin olumlu ilerleyişi sinema dünyasına Kürt sineması var mıdır yok mudur sorular etrafında bir tartışma başladı.

Film çözümlenmelerinin kategorize edilmesine örnek vereceğimiz Dücane Cündioğlu'nun sinema ve felsefe kitabıdır. Cündioğlu, izlediği filmleri felsefe gözüyle değerlendirerek sinemanın varoluşa katkısını kaleme almış. İzleyicilerin dikkat etmediği, dikkatlerinde kaçan önemli replikler ve sahneler üzerinden okuyucusuna hakikat ziyafeti çektirmiş.

İnsan, psikolojisi gereği hayatının hep tek düze olmasını yani hep iyi ve olumlu geçmesi hayali ve
beklentisi içindedir. İnsan genelde mutsuzluğu, stresi, bulanımı, sıkıntıları ve sorunları kendine
yakıştıramaz. Özellikle bunlarla mücadelle karşısında insanların yaşadığı yetersizlik duygusu, insanın
en zayıf ve acınacak halini

kitabın ismi belki okuyucunun gözünü korkutabilir. Ama elimizde felsefenin akademisi yok. Karşımızda felsefenin süzgecinden geçmiş insana dair repliklerinin göz alıcı nesri var. Sade, anlaşılır bir dille sinemanın varoluşa katkısı anlatılıyor.

Modern olarak adlandırılan dönemin, kargaşa, umutsuzluk, iletişimsizlik ve güven bunalımı ile şiddetin egemen olduğu inançsızlığı yaratması, postmodernist döneminin habercisi olmuştur. Özellikle sinema, kargaşa, şiddet ve parçalanmışlığın aktarımında diğer sanatların önüne geçmiştir.

Aklın ilahlaşmasıyla, bilgi saltanatını ilan etmiş oldu. Bilgi demek güç olduğuna göre ne kadar çok şey biliyorsanız o kadar akıllı ve güçlüsün demek anlamına geldi. Bilginin insanı ukallaştırdığı, aksine insanı yabancılaşmaya sürüklediği görmezlikten gelindi. Bilginin insanı insanlıktan çıkardığı söylenseydi aklın ilahlığına sorgu kapısını açacaktır.

Görüldüğü gibi bilginin yanlış kişilerin eline geçtiği takdirde insanın zarar görmesi içten değildir. Öyleyse bilginin kölesi olmuşlara dikkat etmek ve önemsememek gerekiyor. Bilgi kölelerin en büyük acısı hesaba alınmamaktır. Bu acı onların yok oluşudur.

Evet, ey yolcu! Durmak zor bilirim. Ama birazda Ramazanın sesine kulak ver. Bir şey kaybetmesin. Kaybettiklerinin yanında kazanacaklarının değeri hesap edilemez.

Müslümanların, sinema üzerine hiç mi eğilimleri yok, demek haksızlık olur. Var olan Ama sinema üzerine çalışan ya da sinema çekimi yapanlar hakkında ciddi araştırmalar yapmak gerekir. Biz burada sadece bir yönüne değinmeye çalışacağız.

Bir devlet kendi ayakları üzerinde kalmayı bilmelidir. Bu kervanla yalnız yürümekle olur. İran bu konuda örnek alınabilir. Dünyaya meydan okuyan İran saygı ve korkuyla karışık bir ilgi görmektedir. Suriye, Rusya, İsrail, Yunanistan tutumlarında rahatlarsa devletin defalarca düşünmesi gerekir. Üstün ve güçlü olmak neyle olmalıdır?

Ortalığı karıştıranların, bilmesi gereken ve unutmaması gereken kötülüğü doğuran aslı astarı olmayan faşizan düşünce ve eylemlerin sonsuza kadar baki kalmayacağı ve bir gün bu zalimliğe ve zulme dur diyecek birilerinin varlığıdır.

Erdoğan, itidalli yaklaşımı doğru olsa da, yarınlara yönelik savurduğu tehdit karşı taraftan sağduyu ile karşılanmasa ve Türkiye tekrar sınanmak istenirse ne olacaktır. Bence tartışmaya açılması gereken konu budur. Medyanın Erdoğan’ın konuşmasını analiz edip, Erdoğan ne demek istedi tartışmalarını bir kenara bırakıp, ya Suriye başka bir askeri eylemde bulunursa