Leyla ÜNAL
Ellerim Uzandı Göğe
ELLERİM UZANDI GÖĞE / Dağlar, göller, nehirler, çağırdı beni geldim /
Leyla'nın Evi
Bir kitap “Leyla’nın Evi”, Ömer Zülfü Livaneli tarafından kaleme alınmış bu roman bügüne kadar hayatımda denemediğim bir şeyi yapmaya yöneltti beni, eleştiri yazmak. İlk defa deneyeceğim. Umarım başarırım.
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (6)
“Sen benim neşemsin, yaşama sevincimsin, sana bir şey olursa biliyorsun yaşayamam, üstelik babanda bizimle değil”. Babanda bizimle değil derken Ural’ın varlığına ve vereceği akla, yardımına o kadar ihtiyaç duymuştu ki, kendisi de şaşırdı. “Sen sadece benim değilsin, babandan bana bir emanetsin Denizim” dedi.
Keşke Söylemeseydim Kızıma! (5)
Karşısında onun gibi bekleyen bir başka hanım daha vardı. Bir an göz göze geldiler. İki korkan, ürkek göz birbirine bakıyordu. Karşısındaki bayan “Siz Deniz’in annesi misiniz?” diye sorduğunda Leyla “Evet ama nereden bildiniz, tanışıyor muyuz?” dedi. Karşısındaki bayan “Ben de Umut’un annesiyim” diye yanıt verdi.
Ben, Leyla...
Tanıtım
Ben, Leyla...
Geçmiş
BEN!
Doğduğumda mutlu muydum?
Hiç hatırlamıyorum
Her yeni doğan gibi,
Sanırım ben de ağladım
Ailemin, üçüncü kız evladı idim
Birilerini sevindirdim, birilerini üzdüm
Altı aylıkken hastalanıp
Baba karnım demişim
İşte o gün, babam tarafından da sevildim
İki isim verdiler bana
Biri Nur, biri Leyla
Biri en karanlık gece, biri ise ışık
Bense, zaman zaman aydınlığı
Zaman zaman, yaşadım karanlığı
Ailem hep Nur dedi bana
Her ne kadar kütüğümde yazılmadıysa da
İlkokula gidene kadar Nur
Sonrası oldum Leyla
Bilmezdim, Leyla ne demek halbuki
Rastlayana kadar ona
Hep çabaladım
Kimi zaman sevildim
Ve belki!
Kimi zaman nefret edildim
Sevildiğimi de anladım, sevilmediğimi de
Ben bir insanım
Hep çabaladım, çabaladımsa da
Karşılığını pek alamadım hayatta
Delicesine sevdim, sevilmedim
Ölürcesine çalıştım, görülmedim
Ben gürledim, sürükleyemedim
Bıraktım kendimi zamana
Zaman oldu kıskanıldım, zaman oldu kıskandım
Zaman oldu mutluluğu, zaman oldu hüznü yaşadım
Kırkı geçtim, elliye merdiven dayadım
Eyvah yaş elli, bile demeye başladım
Yaptıklarım, yapamadıklarım
Sevdiklerim, sevenlerim
Düşünmeyeyim de, bırakayım mı bir kenara
Dün gece, rüyamda kendimle hesaplaştım
Eskiden daha mı çok mutluydum
Aşkı yaşamadan önce daha mı neşeliydim
Ben Nur muyum? Leyla mıyım?
BEN!
(9 Ağustos 2011)
Konum
leylaunal@hotmail.com
Özellikler
Şiirlerimde ve öykülerimde aşkın simgesi olan ismimi kullanmak
Etkiler
Nazım Hikmet Ran, Aziz Nesin, Cemal Süreya, Özdemir Asaf, Orhan Veli Kanık, Bedri Rahmi Eyüboğlu
Benzer Yazarlar
Özünde kimse kimseye benzemez, keşke benzesem dediğim şairler ve yazarlar yok mu?
Bağlantılar
http://www.izedebiyat.com/yazar.asp?id=19684http://
http://www.izedebiyat.com/yazar.asp?id=19684&secilenkategori=2
