 Yazar Tanıtımı | | Yazmayı öğrendiğimden beri yazı yazıyorum. |
| Yazısının Özellikleri | | Yazı ve şiirlerimde öz ama açıklayıcı olmaya özen gösteririm. |
| Edebi Etkiler | | J.P.SARTRE,Bedrettin CÖMERT,Adnan TURANİ,Alev ALATLI |
| Benzer Yazarlar | | Hasan Hüseyin KORKMAZGİL,Ülkü TAMER,Hilmi YAVUZ |
| Özgeçmiş | 1951,Çorum doğumluyum.Çocukluğum,ilk ve orta öğrenimim bu ilde geçti.Sonra,Ankara'da
Hacettepe Üniversitesi'nde Sanat Tarihi ve Arkeoloji eğitimini tamamlayıp müzecilik yapmaya başladım.Konya Mevlana ve Karatay
Müzeleri,Bursa İznik Müzesi'nde çalıştıkdan
sonra Anıtkabir Komutanlığı Atatürk Müzesi, Alagöz Karargah Müzesi'nde çalıştım.Daha sonra da Devlet Mezarlığı ve Müzesi kurucu
müdürü olarak görev yaptım.Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi, Muğla Marmaris ve Fethiye Müzeleri ve Aydın Didim Milet Müzesi
çalıştığım yerlerdendir.2006'da emekli oldum.İzmir'e yerleştik,yaşam devam ediyor.
|
| Bulunduğu Yer | | İzmir |
|
Birdenbire çarptım güneşe,
Birdenbire kaydı su.
Uçurtma yaptım güneşi,
Dağ rüzgarlarıyla gömdüm suya.
Hangi ufuk çizgisi,öyle
Beni benden alıp sonrasız martılara katan
Dalgalar,sanki yüreğim.
Umarsız bir yalnızlığa çağımasalar da,
Ben yine bu kıpırtıların ürkek gölgesinde
Hep kendime varıyorum durmadan.
|
|
16.11.2007 15:40:17
|
|
| |
UNUTULDU
gözlerim alışkın artık
boşluklar ve öyle
mezar karanlıklar
görmeye
sen ben o biz
başkaları
ve daha
güneşleri kapkara görmekle
ne bilinçlerimizde esintiler
bıraktık
ne de en sevdiğimiz
elma bahçelerinde bir pembe
en kötüsü
yapraklara/ bir güz bitiminde
de olsa/
özlem yüklü olduk katar katar
sen ben o biz ve daha
başkaları
de ki milyonlarcası
öylece
beklemelerimizi
bu boşluklar ve karanlıklar ortasında
neye kuracağımızı
şaşırdık |
|
|
16.11.2007 14:28:56
|
|
| |
PARKTA SONBAHAR
Taflanın yaprakları arasında örümcek ağları zaman zaman parlayan çizgilerle ortaya çıkıyor, güneşin ışıkları vurdukça. Hafiften de bir esinti var, kurumuş yaprakları oradan oraya kararsızca savuruyor. Uçuşan böcekler de,sanki esintiye karşı koymak istercesine uçup uzun kavisler çizerek geri dönüyorlar yaprakların arasına...
Kimi zaman vızıldayan bir muştu arısı sarı çiçeklerin arasından görünürken günün artık eskidiğini görüyor, kuşların sesini aramaya başlıyorum sanki. Oysa yaklaşan akşamla birlikte kuş sesleri de kaybolmuş gibi...
Arada bir yükselen insan sesleri geliyor parkın içinden, sonra şarkıların son dizeleri gibi yavaşça uzaklaşarak bir yerlere gidiyorlar...
Evlerin, ağaçların arasından ufukta bir parça deniz görünüyor, ama kokusunu serinliğini de duyumsamak istiyorum. Havada deniz kokusunu ve serinliğini arıyorum, var mı bilemiyorum...
Yerlere bakıyorum, karıncalar yok. Artık, kış geliyor, anlıyorum...
17.10.2007
|
|
|
