|
KISA YAŞAM ÖYKÜM
1970 yılında Nevşehir’e bağlı Kozaklı’ nın imran Köyü’nde dünyaya geldim. Öğrenimime ilk okul dördüncü sınıftan sonra devam edemedim. Babam yurt dışındaydı ve bizi yanına aldırttı. Çocukluğumu yaşayamadım, kitabımda çocuklara daha fazla yer ayırdım, çocuk yanım ağır bastı.İlk şiir kitabımda belirtmiştim: şiir kör insanın gözüdür. Globalleşen dünyaya çocuklar daha farklı bakıyor,onların ufuk çizgisi daha farklı yerde, daha ilerde,büyüklerin görmediklerini görüyorlar, algılıyorlar, buna inaniyorum.Teknoloji gelişiyor, teknoloji değişiyor, biz değişiyoruz,çocuklar değişiyor, gelişiyor, gelecek değişmeye sürekli gebe.Devinim süreklilik arz ediyor.Klasikleşmiş söylemle; tek şey yerinde sayıyor, değişmeden yerini koruyor, olduğu yerden kıpırdamıyor; değişmeyen tek şey, değişimin kendisi oluyor.Kısıtlı yaşam, olanaksızlıklar, savuruyor insanları. Savruluyorum ben de köyümden, ülkemden uzaklara;gurbet diyor, yaban eller diyor insanlar, benzeri tümcelerle türkü yakıyorlar dinliyorum, anlamlandırmaya, kavramaya çalışıyorum İsviçre illerinde çocuk bakışımla...Çocuklar,bizim çocuklarımız ,yarınlarımız...Konuşunca susturulmayan, sevgi cemberiyle kuşatılmış,şiddetten uzak, kavgasız bir dünyada, paylaşımı özümsemiş çocuklar...Kitabıma kısa yaşam öykümü yazmak istedim,kalemimin ucundan bunlar döküldü. Süpürüp atamadım,paylaşmak istedim. Yazdım.
Yusuf Ter
|
|
