 Yazar Tanıtımı | | Görmeden yüzümü ezbere bilir yazılarımı okuyan ve de sesimi hiç duymadan ezgilerimi işitir. Ben satırlarda varolanım. |
| Yazısının Özellikleri | |
| Edebi Etkiler | |
| Benzer Yazarlar | | Cezmi ERsöz, Marlo Morgan |
| Özgeçmiş | | lisede başlamışım yaşamaya.. ilk o zaman hızla atmış kalbim ilk o zaman karalanmış ilk satırlarım. Sert esdikçe rüzgarlar daha da sarılmışım hırkam diye kalemime, yağdıkça yağmur ıslanmamak için gizlenmişim yazılarımın gerisine... Güneş doğana kadar benim ülkeme türküler söylesin rüzgarlar.... |
| Bulunduğu Yer | | ANKARA |
|
Ne deli rüzgarlar ne şeytani fırtınalarmış bizi yıldıran. Herkes bildiği ve istemediği hayatı sürmüş ve hayallerinde kurdukları hayatları yaşayanlara karşı çıkmış. Herkes AYNI HERKESmiş..
Bir küçük kız çocuğu almış eline oyuncak diye kendi hayatını hamur misali şekillendirmeye çalışmış. İstemiş ki yalnız kendi parmak izleri kalsın oyuncağının her yanında. Zaman geçmiş kız çocuğu büyümeye çalışmış çalışırken yorulmuş yoruldukça büyümüş büyüdükçe yine yorulmuş. Ne zormuş bir İNSAN olmak… öyle günler olmuş hiç uyumamış öyle anlar gelmiş yemek bulamamış kimi sevse yanında yokmuş içinden hep mutluluk geçirmiş karşılaşamamış karşılaştığındaysa tanıyamamış.. Sevmiş kimsenin KENDİni sevmediği kadar çok başkasını sevmeyi sevmiş, gözlerinde umutsuz bakışlarıyla camlar ardında kalmayı, yanağında yaşlarıyla uyumayı öğrenmiş. Hamurunda izler varmış ama hiçbiri kendi parmaklarına ait değilmiş. Diyememiş kimseye çekin elinizi diye öyle kana ve hayata susamış ki çevresindeki insanlar sesini çıkarsa kendi hayatını savunsa suçlu çıkmış parçalanmış.
Susmuş kız sonra hep susmuş bu bile çok görülüyormuş onun yaşadığı yerde hep insanları eğlendirmek ve onlarla eğleniyor GÖRÜNMEK zorundaymış.
Kimsenin hiçbir şeyi olmamış ama o başkalarını her şeyi yapmaktan kendine yer bulamamış…
Geceleri uykularını ne çığlıklar bölermiş.. tanımadığı ve de tanıdığını sandığı ama onu tanımayan insanlara ağlarmış. Bir kimseyi üzmeyeyim derken fark edermiş herkesi üzdüğünü.
Neden dermiş neden görmek yerine bakmıyorlar neden dinlemek yerine duymuyorlar neden bir türlü anlamıyorlar? Bu sefer o da istermiş başkalarının da KENDİ olmamasını. Başkayken AYNI olmaya başlamış. Başkalarını üzmeden BESLENEMEZ olmuş.
Gözyaşı görmeden SUSUZLUĞU dindirilemez….
Herkesi anlamaya çalışırken kendini anlaşılmaz bulmuş ve uğraşılmaz. Sen olmak istememiş o da AYNI SEN olmak ama o da sonunda bak bir tane daha SEN olmuş..
|
|
