Dileklerimize son bir kandil yakıp akasya ve yaseminleri ateşe vereceğiz birazdan. Keskin kokuların ciğerlerimizi yaktığı son limandan uğurlayacağız sevdiklerimizi. Bilmez misin sızlayan acıların, halen dökülebilen birkaç yaşın yüzü suyu hürmetine dönüyor dünya.

Kadınların merhametlerine yenildiği zamanlar vardı, erkeklerin kendi galibiyetleri altında ezildiği. Yaz bahçesi kokan aşklar vardı ve hüzün en çok gözlere yakışırdı.Aşklarına yenilen öyküler hatırlıyorum, bir de mağrur yolculuklar.

Sonrasında ihanetten, yargı ve bedelden konuşur oldu öğrenmişler. Birkaç kelimeyle dünyayı yakmak mümkün değildi ama birkaç kelime yüzünden yanan hayatların bir otel hatırasında zaman soğutmasına bırakıldığını hiç unutmadım. İşte dileklerimiz de yanacak az sonra, yaz bahçelerini ateşe vereceğiz. Uçabilmeyi özgürlük saymıştık bir zamanlar ve ne çok imrenmiştik. Çok sonra fark edecektim; uçabilmek diğer tüm ihtimalleri yok sayabilmekle mümkündü ve nedense hep düşmekten korkarak büyütülmüştük.

Aynı şarkının notalarında bekleyerek gelmiyor geçen günler. Bir yaz mevsimi, birkaç gün batımı, terli ve yapışkan saatler hayatlarımıza bir masal gibi dokundu ve geçti. Her mutluluk gibi kısaydı. Işığım; dönüp durduğum hep aynı karanlık artık. Bir mevsim ve bir ada yokluğa karışacak az sonra ve sen hiç olmamışsın gibi, yaseminler hiç açmamış gibi, unutarak kaybolacak... Bir çağ hep böyle kapanır değil mi? Kendine bile duyurmaz bittiğini.

İçimdeki tüm sözleri, hep değerli bildiklerimi ve seni bırakıyorum şimdi. Miş-li geçmiş bir zaman gülümsemesi ve emanet olarak. Hani dinleyeceğini bilsem -iyi bak e mi- diyeceğim kadar değerli. Ne tuhaf, bir yasemine yüzlerce sözcük yazabiliyorsun, ama tüm yasemin bahçelerini yaksan tek kelime etmiyor. Akasyalarsa bildiğin gibi, hep mağrur...

"Boşluksuz Bir Yazı." Zig Zag Kırılması

Gün bitmez kafandaki sorun hallolmadan. Uyuyamamak bir problem değildir artık, günün hiç bitmeyen olması. Hepsinin tek bir anda sürekli dönüp durmasıdır  “uykusuzluk”..

Sorun değil basit gerçek, uzun yıllardır uyuyamayan olmak, her gün diğerinin benzeri.. Hep aynı günü yaşatır hayat, sorun olan ve hallolmayan.. Gel yanıma uzan..Soluğunu duyayım..Sen uyursun ben saçlarını tutarım..Uzak iklim ve zaman hesabı yaparım.. Bir uyku zamanında yolculuğa çıkarım belki   döndüğümde sızarım ya da..

Tüm inananların kendi sınavından geçtiği yerdeyiz, kıldan ince köprülerin vaadsiz zamanları.. Ben yenildim..Sabır bahsini geçemeyenim..Bir düğümdü dilime ve hayatıma dolanan.  İnananların bildiği yer -erdiği an-  ben sorularımın kafiri/ celladım omuz ve"başım"..

Hayat her nehrin kendi yolunda akışıysa ben OL/duramam..Kuşlar bilir göçün rotasını ben varınca bile DUR/duramam..Bir açar aranır bir yol belki aklım şeytan olur ben ÖL/düremem

Her şeyin hiç olduğu yerdir araf, hiçin hepsi ya da.. Zig-zagın kırılma noktası yani  artık cevaba yetmeyen..Hepsini istediğin anda hiç kazanamadığın -hiç umurunda değilken hepsinin yağdığı bir oyun alanı.. Kararı yok, sınırı belirsiz..Gel otur hesap et..Ben içinden çıkamayanım..

Zarlar avucundadır sımsıkı, masa bir yol bir ihtimal olur. Öp ve bırak zarlarını. Seçeneksizliğin kandırmacasıdır "özgür irade", sistemi yenebilir misin? Aklım inatçı tek resim… kırmızı buğday bayrakları .. Otuzaltıda- bir bile olmayan bir seçeneksizliğe düşer ve zarlarda olmayan bir rakamdır  "istek"..

Bütün adları, biçimleri, keskinlikleri ve tanımları geri verebilirim..Bildiğim her şeyi bir hiçe değiştirebilirim.. Takas bir nevi ya da anlaşma belki. Kesintisiz, rahatta bir uyku için tüm ihtimalleri devredebilirim.. Fazlasıyla adil..