|
Yeni Tespih
(Mehmet Dönmez) 20 Ocak 2003 |
Umut |
| |
 Yüzü gibi hüznü de solmuş /
Artık ne aşk var /
Ne de kahretmişlik /
|
|
|
Anlar mısın?
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 Sevgi bazen, onu doğuran kişide çok sancı bırakmışsa özellikle, "Ben doğdum!" diye bağırmakta zorlanabilir. Bu gibi hallerde, konuşmanın dışındaki iletişim araçları devreye girer ya da sık rastlanan bebek ölümleri gerçekleşir. |
|
|
Bendeki İktidar
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaşam |
| |
 "Bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı/ Macera değil/ Sardığım toprağımın altın sabrıdır/ O sert, erkek hüznüdür lahza başında/ Cıgara değil..." /
[[SA]] Ahmet Arif |
|
|
Yalnız Dost
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Didaktik |
| |
 " Dört yanım puşt zulası/ Dost yüzlü/ Dost gülücüklü/ Cıgaramdan yanar/ Alnım öperler/ Suskun, hayın, çıyansı..." /
[[SA]] Ahmet Arif |
|
|
Gece
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Bireysel |
| |
 Keşke beni uğruna terkettiğin adam /
Aşşağılığın teki olmasaydı |
|
|
Geceler Fena
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaşam |
| |
| İçin için eriyen bedenini, /
Görmezsin /
Gecenin büyüsünde gizlenen /
Uzun vadeli bir intihar içindeki kendini /
|
|
|
Güven
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaşam |
| |
| Son metredesin oka /
Dağılacak suratını buruşturmansa boşuna /
Fayda etmez korkaklık |
|
|
Kabuklaşan Yara
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Bireysel |
| |
| Sıfır ciltli, korsan baskılı /
Romanın kahramanı, /
İçimde kanayan /
Şimdi kabuklaşmış yara /
Artık ne yapabilir? /
|
|
|
Tespih Tanesi
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaşam |
| |
| Omuz omuza durduğumuz /
Bizi bağlayan ipin özlemindeyiz /
Ve en kötüsü kendimizden bihaberiz |
|
|
Yaşamla Ölüm Arasında
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Yaşam |
| |
| Ayraç: "Yaşamak tek ve hür/Yaşamak bir orman gibi kardeşçesine" ya da yaşanası güzelim dünyada ölümsemek |
|
|
Zaman Daraldı
(Mehmet Dönmez) 23 Ocak 2003 |
Bireysel |
| |
| Hayata tahammül eder, /
Normal hacmimize döner miyiz? /
Zaman ferahlar mı? |
|
|
Merhaba Hayat
(Mehmet Dönmez) 26 Ocak 2003 |
Umut |
| |
| Olabildiğince sarıl şimdi bana
Kucakla
Çünkü hayat!
Seni çok seviyorum! |
|
|
Umut
(Mehmet Dönmez) 28 Ocak 2003 |
Umut |
| |
| Bir kuş olmak istedi /
Uçup kaçmak için /
Yaşadığı sorunlardan |
|
|
İnsan, kendisini olumlu veya olumsuz yönde çok etkilemiş bir olayı bile, üzerinden bir süre geçince aynı hassasiyetle anlayamıyor. Lise yıllarında sevgilisini gördüğü zaman dili tutulan bir insan, aradan yıllar geçtikten sonra o sevgiliye karşı hissettiklerini ne kadar hatırlar, anlar? "Çok sevmiştim" in ötesinde söyleyebileceği çok fazla bir şey olduğunu sanmıyorum. O zamanki yürek çarpıntısının şiddeti zamanla azalacaktır kuşkusuz. Konuyu sadece aşka yormak istemiyorum, bu örnek hayatın her alanına uyarlanabilir. Beni ilk yazmaya iten, zamanın çarkları arasında ezilen ve minimum hacme doğru sıkıştırılan geçmişteki hissetmişliğimi, hayatın bu doğal saldırısına karşı koruma içgüdüsüydü heralde. Geçmişte yaşadıklarımı hatırladıkça kahretmek ya da "Ya ne iyi yapmışım!" diye avunmak değil kastettiğim, iyi ya da kötü her yaşanmışlığın bir getirisi olduğum gerçeği. Ve ben bu gerçeği, yani beni, tüm bileşenleriyle bilmek zorundayım. İstediğim değişmek değil; gelişmek. En ideal halime ulaşmamın yolu kendime format atmaktan değil,kendimi güncellemekten geçiyor.
Şüphesiz, bu yazdıklarım profesyonel bir yazarın yazma sebebi olamaz. İyi bir yazarım gibi bir iddiam yok; ama bunlar beni ilk defa yazmaya iten sebeplerdi heralde. Yazabilme yanımı ortaya çıkaran sebeplerdi. Şimdi yazdıklarımın hoşuma gitmesini ve şu anda kendimi yazar ya da şair olmaya aday olarak görmemi sağladıkları için yazıyorum bunları.
|
|
