postmodern roman

Koray, yaratma gücüne sahip olduğunu biliyordu. Ama bunu kimseyle paylaşamıyordu. Ta ki, gizemli bir kitap bulana kadar. Kitap, onu yaratıcılar topluluğuna götürdü. Burada, diğer yaratıcılarla tanıştı ve hayal ettikleri dünyaları yarattı. Ama mutlulukları uzun sürmedi. Eski dünyada büyük bir savaş çıktı. Koray ve arkadaşları, insanlığı kurtarmak için geri

Her olay, ondan sonra olacak teorik olarak sonsuz sayıda olayın nedenlerinden biridir. Bu nedenle "neden" sorusu anlamsızdır. "Niçin" sorusu ise aklın ve mantığın değil duyguların yarattığı bir sorudur.

Zeynep, felsefe yapmayı çok seven 13 yaşında bir kızdır. Bir gün, babasıyla birlikte gittiği müzeden, büyük patlamanın bir parçası olan gizemli bir taş alır. Bu taş, onu ve babasını büyük patlamanın evine götürür. Orada, büyük patlama ile tanışır ve onun neden var olduğunu öğrenir. Bu öykü, felsefi bir

amerika 51.bölge benzeri konya'da falanks bölgesi

Bugün gazetede okuduğum haberin verdiği ilham üzerine...

“Bakacak zaman yok Kemal! Bakacak zaman yok! Bu ne Allah’ın belası böyle!” dediği anda helikopteri binanın arkasından kaldırmış ve ileriye süratle hamle etmişti. “Kemal otomatik top kumandası bende roket ve füzeler sende! Buraya bir baraj kuruyoruz!” Ateşe başlamıştı Paşa.

Uzaylılar yeni insan prototipinin hayata başlaması için binlerce yılı heyecanla beklemişti. İlk örnekler üç yüz altmış kişiydi. Bedenleri zayıf yapılı ama DNA larının çok üstün özelliklere sahip olması, yeni bedenleri kendileri hayata geçirmelerine rağmen uzaylıları kıskandırıyordu.

"Pişmiş tavuğun başına gelenler" sadece bir deyiş mi yoksa evrensel tarihimizin özü mü?

Dünya 2025 yılındaki büyük mali krizin etkilerini daha üzerinden atamamıştı. Luiz bu süreçte kliniğini kaybetme noktasına gelmişti. Bir çıkış noktası ararken keşfetmişti bu yöntemi. İlk hastasını 2026 yılının eylül ayında tedavi altına almıştı. Tedavi sürecinin başarılı olması ve medyada duyulması, kliniğine bu operasyon için başvuru sayısını çok yüksek

Ruh eşim benim tavırlarıma dayanamayıp gittiğinde Sercanı tekrar buldum. Aslında ona ulaşmamın tek yolu Sercanı bulmaktan geçiyordu. Sercan bu sefer konuşmaya gönüllü gelmişti. İnsanların kavrayamadıkları çok şey olduğunu söylüyordu. Bu günkü düşünce sistemleriyle bunu kavramaları güç diyordu.

Birleşmiş Milletlerin onayı ile Türkiye Güney Kutbunda Antarktika Kıtasında üs kurma imtiyazına kavuşmuştu. Bu televizyonlarda bas bas bağırılıyordu. Ülke büyük bir sevinç içindeydi. En çok sevinen ise Meraldi. Haklıydı tüm ülkeden daha fazla sevinmeye. Kıtaya gidecek ekibin içindeydi. Gemiye binecek ve gidecekti. İlk kazmayı o zaman vuracaklardı.

“..İzlediğin şeyi etkilersin Tiiz. Bu saçma bir politika. Dünya'yı bin yıllardır izliyoruz. Kaza ile kaç kez temas ettik. Kültürleri üzerinde iz bıraktık. Bu çok aptalca. Kendimizi kandırıyoruz..”

Yıllar önce Turna denilen bir kent vardı. Bu kent ilime bilime öyle önem vermişler ki,astroloji,tıp,botanik vb bilimlerde çok ileri gitmişlerdi. Bu şehir kültür ve ticaret şehriydi. Ve sık sık savaşlar oluyor karışıklar çıkıyordu. Yine bir kış günù büyük bir orduyla gelerek Timur devleti taş üstünde taş,baş üstünde baş

Twit tefrikanın ikinci bölümü: Her gün üçer üçer twitler şeklinde devam ediyorum. Günlük takip etmek isterseniz: http://www.twitter.com/EylemYurtsever adresini takip edebilirsiniz.

Bir nevi gasp edilen hücrelerin enerjileri birbirlerine perçinlenmiş silahtaki yapay zekanın kontrol ettiği minik robotlar için gerekliydi bir de şarjı için. Beş tane özel yapım merminin ardı ardına sıralanmış ve o kısmın üstüne içerisinde gaz bulunan minik boru yerleştirilmiş aynı bölümün iki kenarına da beşer tane olmak üzere

öylesine bi yazı işte

Yıllar önce kurguladığım ve bir internet sayfasında paylaştığım bu öyküm kopyalayıp yapıştır mantığı ile çalışan bir sürü İnternet kullanıcısı tarafından kendilerine aitmiş gibi kullanıldı. O zamanlar imla kurallarına önem vermeden yazdığım bu öykü ya da öykü denememi bir daha düzenleyip sizlerle paylaşmak istedim. Bir çok kimse uzun yazılardan

-Sevmeyi öğretebilir misiniz bana? diye sordu yaşlı robot plastik ve paslanmaz metal karışımı elleriyle evin bulaşıklarını yıkarken.

Ben radyo tv ve sinema bölümündeyken hocamız üç kelime verdi ve bu kelimelerden senaryoya benzeyen bir öykü çıkarın dedi.
Kelimeler:
Kum, yıldız ve ataç.