Sahil yine sessizleşti biliyormusun
güneşin doğuşunda..
minik yağmur taneleri tıkırdarken boşluğa..

oturduğum yer kalk diyor nedense yokluğunda.
ıslanmışsın .hadi diye üzülüyor işte..

biliyorumm..
biliyorum..
ama yorgunum yine..
ışıltısındaki bir sabaha durgun...
kalkmak için aradığım hiç bir destek yok nedense.

herkez ve sen gibi bitmiş onlarda..
takılmış gözlerimde öylece boşluktaki ışıltılara.
hani bir an irkilip arkamdan bir el
hadi bin arabaya gidelim desin diye
umsamda..

Ve irkilip şu söz hücum eder beynime..

Minik bir böcek kelepçelenir sessizce ağlarına..hıçkırıklarındaki minik gözyaşları feryatlarına karışır delice..Bir an susup bakakalırsın örümceğe.Sensindir aslında böcekte örümcekte..