GÖNÜL DÜNYAM...

Gittiğim yerlerde,
kuşlardan türküler dinledim,
senin sesinden,
rüzgarlardan şiirler,
senin sevdandan,
suyun değdiği,
toprağın kokusu,
teninden,
suyun her damlası da sen oldun,
gönlüm müzesidir,
bütün sevda bestelerinin,
bütün rafları sesinle dolu,
herkes seni dinler içimde,
ben seni bestelerim hep,
sen bütün türkülerin diyarı,
sen, her yanı bestem...

bu yıl nisan yağmursuz geçti,
ağustos yangın yeri,
bir bilsen,
içimdeki mecnun sahrası,
dışıma düşmüş,
yanar tenim,
ben hep seni susadım,
mecnundan beter,
ağustosu atsan sineme,
bir beter erir,
ya ben nasıl dayanırım,
ateş olmuş içimdeki dört mevsim,
hep seni yanarım,
hep seni, ateşten sevdam...

uzaklara gittim,
kendimden ayrıldım,
seni kendim etmişim,
doldurdum içimdeki bütün genlere,
kendimi terkettim unutulmuşluğa,
sanma ki senden ayrıldım,
sendin giden gittiğim yerlere,
kendim diye anladım...

yüreğim bedenimden ağır,
bir gülün yapraklarını takınmış gönül,
ayakta duruşumun nedeni sen,
rüzgarlar almasın seni üstümden,
talihimin altında kalırım,
deprem yemiş yurt yeri olur çökerim...

sen canımdan içeri, can kadın,
yüreğimin içindeki aslı,
keremin yangına düşende,
ağustos yirmibeş olur,
can eylülü düşünmez ki,
nasılsa sensizlik hep ziyan,
badem gözlüm,
yokluğun nasılsa zindan,
yokluğun,
nasılsa fukaralıktır,
yokluğun hep çıplaklığım,
ama ağustos yirmibeş olanda,
güneşten bir dilim keseceğim,
içimdeki hasretinin yerine,
kutup yıldızı düşmüş,
onu tutuşturacağım,
kaderimin ateşi diyerek,
alışılamaz olana,
alışmaya çalışacağım,
hasretinle başbaşa,
bir gül damlasından mahrum,
bir dağdaki tek ağacın dostsuzluğu,
ve sessizliğinde,
senden filizlendirdiğim,
yalnızlık dünyamda yaşayacağım,
zor olacak ey can,
kovulduğum yeri kabir etseler bana,
gitmeyeceğim,
sensizlik ölmek se,
yalnızlığın kıymeti ne yazar,
yalnızlığım ölüm olsa da alışacağım...

16.08.2007 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ