Ey, kutsal bayrak!
Ey, kanlı örtü!
Seninle yükseldi bu toprak.
Seninle yürüdü bu ülkü.

Ey, kutsal bayrak!
Yaşatansın sen, var edensin.
Türk’ün yüreğinden,
Ruhuna işleyensin.

Ey, kutsal bayrak!
Bayrakları bayrak yapan, üstündeki kandır dedik.
Kanı olmayan paçavraya bayrak mı dedik?

Ey, kutsal bayrak!
Üstündeki kan benim. Bendeki al sensin.
Kanını yaratan benim. Alımı yaratan sensin.

Ey, kutsal bayrak! Ben şehidim.
Ölmedim hiçbir zaman, ölmeyeceğim.
Sen çağırdığında,
Bölükler hâlinde yüreğine ineceğim.

Ey, kutsal bayrak! Ben Türk’üm.
Senin yoluna şehit olmuş, soylu Türk’üm.

Ey, kutsal bayrak!
Sen Türksün, Ben bayrağım.
Sen aksın. Ben alım.
Sen aysın, yıldızsın. Ben kanım.

Ey, Türk’ün kutsal bayrağı!
Sen asla yere düşmeyeceksin.
Hem “bir kere yükselen bayrak, bir daha inmez”.
Ben senin yoluna şehit düştüm.
Senin yoluna toprağa düştüm,
Sen toprağa düşme diye.

Şehitler verdim, gaziler verdim.
Toprak kurudu, ona kan verdim.
Sana renk verdim.
Oğullar verdim, kardeşler verdim,
Babalar verdim, analar verdim,
Kızlar, kızanlar verdim.
Bayrak yükselsin diye,
Bayrağın ışığında millet yükselsin diye.

KUTLU ALTAY KOCAOVA