oturdum tüm düşlerimi kırdım
ellerim kesildi kalbimi üstüne kırdım
oturdum evliliğin dingin bahçesinde
şıvgınlarımı kırdım



yeşerecek dalım kalmadı
doluştum kendime
arka odalarımı süpürdüm
çerçöp ne varsa yığdım
aralarında bir şiiri çıkardım
geri kalan ne varsa atım

kendimi gördüm sevinemedim
başka ne var diye aktım
bir küçük kız gördüm
kırkıncı kapıyı açacakken gördüm
yanılma bir şey ok dedim
bütün kapılar sana çıkar dedim

oturdum kırkıncı yaşın üstüne
baktım baktım baktım
ötesine berisine gerisine
toplumsal kuralları gördüm