Kayip bir cocuktum senin yoklugunda
Ariyordum seni annemi kaybetmiş gibi…
Annemin elleriydi sicak ellelerin
Sacimi oksayan hayata baglayan
Elimdem tutup aşk massallarinda dolaştiran…

Kayip bir cocuktum senin yoklugunda
Duymuyordum senin sesinden
Başka bir sesi
Gormuyordum senin yüzünden başka bir yüzü
Bulamiyordum kimse de sende ki utangaç bakişlari
Kimse de bakmiyordu senin gibi
Bana gururla…

Kayip bir cocuktum seni kaybettigimde
Uçurumu kenarinda
Kanadi kirik , göklere hasret bir gibiyim şimdi
Her nefesimde adinla atsa da yüregim
Sessiz cigliklar atiyoru dilim
Sana dogru atsam da bütun adimlarimi
Beni hep sensiz hayata goturduler…

Kayip bir cocuktum bende
Bu şehirde
Adim yazilmiş her yere
Araniyorum…
Kayip aşik diye
Gözlerinde…