Çikolata olmadığı zaman mutsuzluk... Özenle kaybedilmiş neşe. Hiçbir şeyi aramayıp, neyi aradığı belirlenemeyen, belirlendiği yerde kaçamaklı cevaplarla tanım ile çarpıtmalarla bir vazgeçmiş hissi. Konsantrasyon, azıcık konsantrasyon isteyen her işten; yapılması çikolatanınki gibi bir keyif veren bazı şeylerden bile... Eviçi depresyonu olsun bunun adı. Çikolatası eline verilmeyen, beslediğimiz küçük çocukların, zamanlarını kaybedip, mekanlarını bilmeyip, yaşadıkları hayal kırıklığına yoralım. Dışarıya dönüklüğü de vardır elbet, İsviçreli bilim adamları üzerlerinde çalışmadığı için bilemiyoruz. Zaten artık etkisi çok daha uzun sürecek mal yapabilecekleri de umulmuyor.
kafein'in yaptığı bağımlılık, yanında anlamsız kalıyor, belki de sigara kadar oluyor, eksikliği. Uyuşturucu olmasa da, uyuşturmasa da neşelendirici ya da neşe kaybettirmeyeci. Belki de tatsız bir hayatın uyuşturucusu, tatlıymış gibi gösterip.