Çiğli Ovasına
Günün ilk ışıkları vurduğunda

Aydınlanırım sanma
Isınacağını da

Kuzdasın
Buz tutuyor
Sürekli soğuyor bedenin

İnanmıyorsan
Bir bak istersen

İşte
Çiğli Ovası
Boydan boya
Organize Sanayi Çarşısı

Her sabah
Bir başka umutla
Buraya koşuyor insanlar

İşine
Hevesle başlıyorlar

Fakat
Her gün
Bir önceki gibi

Geçen zamanla
Umutlar da erimeye başlıyor

Akşamları
Aynı hayal kırıklığıyla
Dönüyor herkes evine

Sonra da
Kendi kendine
Ah ediyor

Bu ülke
Benim üretebildiklerime
Kırk milyar dolardan fazla
Dışarıya para vermese

Bu para
Kendi ülkemi ısıtsa
Atölyeler fabrikalar
Buralarda çalışan çalışmayan
Kim varsa

Memleketimin toprağına
Bu sıcak para bir yansısa
Bir yansıyabilse

Çiğli ovasında
Her sabah düşen bu güneşte
Üşümezdi insanlar

Yoksa
İşin olmuş
İşyerin olmuş
İşte görüyorsun
Neye yarıyor

Böyle bir
Kıskacın içinde
İşbirlikçiliğin dışında
Yaşayamaz kimse

Yaşayamıyor da

Çiğli Ovasına
Düşen günün ışığı
Isıtamıyorsa kimseyi

Kendi ülkende
Kendi imkânlarını
Başkaları kullanıyorsa
Daha ısınmayacak da

O zaman
Suçu kendinde aramalısın

Seni
Yönetenlerde

Cumhuriyet
Kurulmuş kurulmasına da

Seksen küsur yıldan buyana
Büyük kentlerinin bile
Yüzde yetmişinden fazlası
Gecekonduysa hala

Eğitimden sağlığa
Yargıdan yasamaya
Yaşamın her alanında

Bu gecekondu anlayışından
Kurtulamıyorsun baksana

Din uğruna
Arap’ dan
Daha Arap olanlarla

Batılaşmayı
Tanzimat’tan bu yana
Başkasına yamanma sananları
Durduramıyorsan hala

O zaman
Önce kendini yargılamalısın

Kimsin nesin
Neyin var ki senin

Sen
Bir şey olamıyorsan
Başkası seni neylesin

Cemalettin Atagan: 28 Ekim 06 / Çarşı