Binlerce yildiza fisildadim sirlarini
Gökte maviler iç çeker, aglardi
Yagmurlar beklemesin diye, bulutlarda
Toprak günlerce elini açardi.

Gözler ayriliklarda sinardi kendini
Ten, geceleri sicak bir el arardi
Günler oksardi göçebe düslerimi
Sokakta hüzün, cebimde sonabahar

Gün batimlarinda özlem tasirdim
Yayilirdi sila kokusu, metz susardi
Yirmi yasim el sallardi, uzaklardan
Utangaç bir kadin olurdu gece..

Serpenoise sokagina sözlüydü zaman
Usulca gelir, beklemeden giderdi
Bir renk daha eksilirdi, susardi günler
Hüzün hep saçlarini tarardi, yorulurdu

Bir kadin sokakta ne kadar kadinsa
Metz'de o kadar metz' di tarihin kollarinda
Ve her sabah yeni bir umutla uyanirdi moselle
Paul Verlaine'in unutulan misralarinda..

Serpenoise sokaginda telasliydi zaman
Usulca gelir, beklemeden giderdi
Agir adimlarla, sessizce geçerdi karahan
Zaman yaprak dökerdi, susardi..

Yalnizligin solgun sesine tutunmus
Düslerimde gülümseyen bir çocuktu metz