"Seni senden daha çok anlıyorum..."

Yalanların en büyüğünü kendine söylemiştin.
Kızamazdım.
Fark etmemiştin bile.
Derin bir uykudaydın.
Bense hep aynı şarkıyı mırıldandım.
Yürüdüm...
Yürürken sağa doğru yanaştım,
Solumda sen vardın.
Rüzgar ellerin yerine dolaşsın diye saçlarımda,
Saatlerce oturdum o bankta.
Üşüdüm...
Hem de çok...
Yanımda olsaydın hissetmezdim.
Bekledim...
Sahte anlar canlandırdım gözümde.
Gülümsedim...
Sen beni anladın, ben gülümsedim...
Sonra birden doldu gözlerim.
Sol gözümden bir damla yaş aktı.
Derken hıçkırıklara boğuldum.
Sen beni anladın,
Ben hıçkırıklara boğuldum...


Sen beni anladın...
Peki ben neden ağladım?