Kadife örtüsünü çekip aldım

Mahremin

Tecessüsün doruğunda

Utandım

Ama bildim

Bilmek bilmemekten acı

Ama bildim

Esfel-i Safilin’in çocuğuyum ben



Sonra

Dayatılmış rüyalardan uyandım

Heyula buluşların kadehini döktüğümde

Soğuk terler döktüm

Görmeyi öğrendim



İşçiler gördüm

Prangasının kalıbını döken

Kadınlar gördüm

Kendi celladına ram olan

Çocuklar gördüm

Kolu kanadı kırılmış

Uçmaya çabalayan

Çakıl ve demir biriktiren

Adamlar gördüm



Sonra

Hercai kelimelerin peşinden koştum

Sevgililerimin

Sayfaları arasında sarhoş

Şiirler yazdım kalın harflerle

Sustum



Mahkeme kuruldu

Bir lokma ekmek

Ve bir parça bez için

hakikati gizleyen adamı gördüm

Sustum



Çığlık

Ve isyan

Sabır bendimi yıkacak kadar güçlü