AHHHHHH!!

Her anına doyduğum günlerim
Nerdesiniz!
Nerdesiniz?
O en masum anlarım
Nasılda geçmiş zaman
Tam otuz yıl ben durmuşum, o işlemiş.
Her sabah gülerek baktığım aynalar
Artık bir yabancıyı dikiyorlar karşıma.
Kimsin sen; nerde ağarttın bu saçları
Kim çizdi bunca derin çizgiyi alnına
Kim aldı o gülücükleri yüzünden
Hani o gözlerindeki ışıltı
Bakıyorum da artık dudaklarında kurumuş
Hatırlarmısın arzudan aşktan nasıl da nemliydi
O kirazı andıran kana kana öpülen dudaklar...
Omuzlarında yılların yükü
Sırtında geçmişin tüm izleri var artık;
Yaptığın herşeyi tekrar yaşamak istermisin?
Küçük kaçamakların az can mı yaktı sanıyorsun,
Saçının her teli bir alevdi o zaman
Kimleri yakmadın ki sen o ateşinle
Az mı yalvardılar bir ömrü paylaşmak için
Ama sen hepsini reddettin!
Ne düşündün hiç bilmiyorum?
Aklın hep o esmer çocuktaydı.
Anlarım ilk aşkındı o senin
Fakat ona da az çektirmedin
Bak ne oldu size!
Yıllar ayırdı sonsuza kadar ikinizi
Arada bir yazdığı mektuplar
Gönderdiği resimler torunlarıyla çekilmiş
Güya iyilik ediyor sana deli
Bilmez ki her resimde nasıl eridiğini
Değermiydi tüm bunlara
Ne kaldı geride o ahudan
Aman sakın dolmasın gözlerin
Süzülmesin yaşlar yanaklarından
Hani hep nefret ederdin ağlamaktan
Çirkinleşiyorum ağlarken derdin
İnan yıllardan sonra ilk defa bu kadar güzelsin
Lakin hiç bir şey değişmedi
Ve o toz pembe hayatın
Pembesi yok artık
Sen ise tozun dumanın içinde yalnızsın...

AA' 94