3. sınıf bir ömrün koltuk boşluğunda taşır mıyım seni
Gözlerin gözlerimin penceresinden seyrederse dünyayı belki...

Ve çok alafranga kaçacak kent hikâyelerine
Dilsiz et bebekler ve rüzgârgülleri ekerim ben geceleri
Ama sadece geceleri
Üçtaş oynamaz çünkü ölüm

Şimdi zarın yek gelme ihtimaliyle aynı orandayım
Gözlerime nehirler kaçtı dilime kurşun
Ve ayıplanıp bırakıldım öylece trenlerin pencerelerine

3. sınıf bir ömrün karaktersizliğiyle bir tutar mıyım seni
Teninde mihrap gibi düşerse tohum
Secdesi olurum dudaklarındaki kıvrımın
O zaman belki...

Hadi masalları anladık da ağlamak nesi oluyor yalnızlığın
Büyümeye inatlaşan çocuklar albümünde
Ağzımda kan kuşları tutuyorum
Varsın niyetçi amca bugün ölmüş olsun
Tavşanlar yaşıyor nasılsa

3. sınıf bir ömrün tek gözlü meskeninde oturtur muyum seni
Ellerini gizleyince kasıklarıma belki...

Dilimde kentsoylu zehirler taşıyorum içimde varsıl sokak araları
Büyük meydanların öfkesiyle büyümüş oyun çocuklarını da
Bir parça tütün gibi uzar gece adamın ağzında
İşte ben o nikotindeki aymazlık olurum

3. sınıf bir ömrün sükûtunda konuşturabilir miyim seni
Dudaklarından dökülürse içkim belki...

Şimdi bir taşın üstünde oturup vapurlara bakıyorum
Otobüslere trenlere yağmurlara ve en çok insanlara
Aynalara çekmecelere paspasların altına apartman zillerine
Kargaların gözlerindeki sabahlara...

Ben kendimden kaçıyorum
Sen beni kendinle bir tutabiliyor musun
Ölürsem belki...