"Bu ucu bucağı görünmez puslu boğuculukta,

Bu hepsi birbirine benzeyen yuvarlak hatlı, yumuşak görünümlü ama çarpık karaltılar arasında,

Etrafım ölüm tehlikeli yüksek gerilimin dokunması yasak kafataslarıyla sarılıyken,

Ve ben şimşek saçarak yükseldiğimi sanıp güneşe ulaşamazken,

Alt katmanlarda serinletici olmak yerine bunaltıcı olmayı tercih etmiş gürültülü bir yağmur sıcağında tıkılı kalmışken,

Ve etraf göz gözü görmediğinde bir bulutun karanlıktan korkabileceğini kimse aklına bile getirmezken,

Peki ben iki gözü iki çeşme ağlamayayım da kimler ağlasın?” dedi küçük beyaz bulut beyaz sakallı yaşlı olan diğerine.

"Suyun üzerinde izimi bırakmazsam,

Bir kaç saniyelik de olsa halka halka dalgalanıp etrafa dokunarak yavaşça büyüdüğümü görmezsem,

Kıyıya kadar ulaşamasam bile birkaç nilüfere can katabildiğimi bilmezsem

Öyleyse yağmak niye dede?

Benim yağmurlarım böyle şakırtılı böyle şarkılı türkülüyken,

Ve şarkılarımla gülüp oynanıyorken,

Adıma şiirler okunup öyküler yazılırken benden herkesi kaçırıp gümbürdeme beklentileri gütmek nedendir?

Bu harala gürele bu canhıraş kavga içinde tirtir titrediği halde bedenim,

Sığınma haklarımı elde etmek adına haykırışlarımla korkutucu olmam gerektiğinde acıyla haykırırım,

Zincire vurulmuş çığlıklarım en kara kargayı bile korkuya salabilir,

Fakat ben gitgide grileşiyorum dede.

Kimse beni görmediğinde diyafram nefesi çalışıyorum,

Ve birazdan son çığlığımı atacağım beyazlar üzerindeki bütün pusları dağıtmak için,

Ya birazdan dağılacak kara bulutlar

Ya da nefessiz kalıp ben öleceğim..."