"Ya Rab buldur ruhu aşıklıkla, erdir gönl-ü semaya akşamlarda."

_

Mecnundan çıkar yola dolana dolana gönül, -
Bahşeder aşk-ı, gözlerinden bir umut.
Nefes diler ellerinden, o gün-
Aşıklığın yoluna düşen gönül, dertsiz duramaz,
Hüzünlü gönül.

Simaya çekilir nabzında,
Sükutunda adını sayıklar, toprakta gözleri...
Maşuk uzaklarda, diler gönül,gönül
Gel; yar!

_ Eyleme zulüm.
___Elverme ölüm.

Aşık bekler nefes, yanık olmak sebepsiz,
Gök yardan geçer de, yanıklık geçmez sebepsiz.
Ateş gönlün zannında, sözcükler çare/siz.

"Ya Rab der durur dilim, acıdan gam kifayetsiz."



Mecnun olup gönül,gözlerinde Mevlaya ererse,yanıklık bundandır.



SıfırDokuz