Pişmanız,karanlıkla sarılıp yattık diye.
Pişmanız,tenimizi ateşe sattık diye.

İşlediğimiz günah,boyumuzdan çok uzun.
Bir depremle bölünen bu ahmak uykumuzun
Sonunu düşünmedik,uyandık;yanıyoruz.
Günahkar bedenleriz,yanıp uyanıyoruz.

Binlerce pişman dua dilimize düşüyor.
Huzur,sukun,sadakat,külümüzde üşüyor.
Nedamet damlaları ateşi körüklüyor.
Merhamertsiz bir utanç yol üstünde bekliyor.

Saatlerin altında saklanıyor yelkovan.
Kokusunu gizliyor,sardunyayla erguvan.

Bir ateşli hastaya şiirler yazıyoruz.
Kaybettik iskeleyi,kaptansız yüzüyoruz.

Ağlıyoruz,mürekkep;gözümü yala kalem!
Şimdi ağlamak vakti,yazarken çalakalem.

Duvarımızda resmi,uzlette deli poyraz.
Rahmete boğulmandır dilimizdeki niyaz....

Dirilişin umuldu satırların başında;
Daha bir öldün şair,yüzerken göz yaşında.

Pişmanız,karanlıkla sarılıp yattık diye.
Pişmanız, kendimizi ne çok aldattık diye...