UTANIYORUM!!!

Ben insanmışım...
En şerefli yaratılmışım!
Düşünür, konuşurmuşum,
Ağlarmışım,gülermişim.
Kainat emrimize verilmiş!
İnsanca,insan gibi yaşayalım diye.
........................

Düşünüyorum da ,kahroluyorum.
Yaşanmaz hale getirdiğimiz evreni,
Yeryüzü yetmedi, göğü karıştırıyoruz!
Güzellikleri unutmuşuz,kötülükler başrolde.
Utanıyorum kendimden, insan olduğumdan,
Biz yaktıkça ,yeşermeye çalışan ormanlardan.
Düşenlere vurduğumuz tekmelerden!
Sahipsiz yavru kediyi emziren köpekten,
Yaralı arkadaşını sırtlayan karıncadan...
Utanıyorum...insanlığımdan,umursamazlığımdan.
Katlettiğimiz canlardan,ayırdığımız cananlardan,
Bir hiç uğruna çıkardığımız savaşlardan.
Aç-sefil ölüme bıraktığımız çocuklardan,
Eziyet ettiğimiz analardan,tüm kadınlardan;
Utanıyorum...kaybettiğim mahçubiyetlerimden,
Yaşayalım diye verilipde, yok ettiğimiz dünyadan.