Eser durur bir fırtına vurur gönül aynama
Gül bahçemin gülleri günden güne kuruyor
Şu feleğin sillesi kastediyor canıma
Çekilmez oldu hayat günden güne yoruyor

Yedisinde başladı şu hayatla savaşım
Neşeden hep uzağım her gün ağrır şu başım
Bitmek tükenmek bilmez hayattaki telaşım
Bir ufuk çizgisini gözlerim hep arıyor

O kadar yorgunum ki yürümeye halim yok
Yürekler taşa dönmüş şu hayata zalim çok
Ahlak edep yok olmuş ders verecek alim yok
Şer sarmış bak her yeri katmer katmer sarıyor

Şu hayat ezdi beni dokunmayın yorgunun
Görünmesin kimseler ben herkese dargınım
Bırakın siz vatanı öz evimden sürgünüm
Çekilmez oldu hayat artık beni yoruyor

Ahde vefa yok olmuş baksana vefa nerde
İhanetler diz boyu kol geziyor her yerde
Gönül penceresini örtmüş bir kirli perde
Gözlerim yaşlı yaşlı ağlarım her seherde
Gülmek yasakmış bana ağlamak var kaderde
Elem keder içinde bak miadım doluyor