~Günaydın sevgilim

açtın perdelerini baktın demine çayın
ben koştum ayazına sabahın
ıslanmış hüzünleriyle ağaçlar
öksüz kalmış kollarıma baktım
/Kendine sarılıyor insan bazen


kömür kokulu ayrılığın ertesi
biraz puslu parçalı bulutlu
ekmek almadım fırından
doymuş acıma baktım
/acıkmıyor insan bazen

katil olacağım varmış
yavru akrebin nazına
koştum peşinden yakaladım
aldım canını oturup ağladım
/Gülemiyor insan bazen

yürüyorsundur mağrur cümleler çantanda
güçlü adımlarınla can çekişen kaldırımlar
yazgımız işte bir daha eskisi olamayışımız

neresi kırıldı hayatın öpeceğim yaramızdan
düşlerimi yastığımıza sereceğim seveceğim
susacağım gidişine sadece kalacağım

/Ölemiyor insan bazen

…