‘’Burhan’ın Anısına’’





dikleşirken memeleri acının
hayat bir kurşunla birleşir artık
yada bir intihar olur sevişmek
gece ihtilali içinde gönlüm.
kafes kuşu gibi çınçın öten sessizlik
bir yudum içkiyle bitermiş ölüm


ahh rahibelere sunulmuş kirli bedenler
on sekizlik kızın göğsünde dünya,
acı dolu kıvrım kıvrım uzanmış.


ahh bilinmez bir kurşuna dirilip giden
bombalar bağlayın dizelerime


tinerci çocuklar köprü altında,
bayram günlerine üfler hayatı
câmi avlusu bebek doğurur
gülücükler pas tutar bu akşamüstü
her katil duvara kanını işler


ahh kahverengi kederlere bürünmüş annem
umulmaz yerlerden gelirken ölüm
gelinler koynunda resmimi gizler


ve inkar ve cesaret ve tanık
ve yaşam ve ölüm ve insan
söylenmez artık fazla söz
yarım kalmış hikayesi dilimin


unutmak var ey sevgili, unutmak
ağlıyorsa en kazıntı resimler
beklermiş martılar akşam simidi
bir fahişe doğururken falcılar


konuş artık ey yaşam
ufka vardım diyen can
düzeneği kurulmuşsa ölümün
ben artık buralarda duramam

konuş artık ey yaşım
sen ki otuza bir kala

ahh kapıldın bir buhrana
veda ettin sonunda,
dirildiğin kadına.

yaşam ve tanık
inkar ve insan
zel-lâl