Gece ve Ay Buluşması- İlk Dördün- ( Otobüs Senaryosu )





Yanağı otobüs camına dayalı bir kadının yol güncesi


Bu yol bitmeyecek…
Özlemelerimin suya hasreti uzadı,
Kupkuru şimdi boğazım…
Uyusam düş görür müyüm acaba?
Uyanıkken de düşler görüyorum ben oysa.
Muavine seslensem indirir mi beni Bu ıssızlığımda…
Şehirlerarası kalsam hep…
Yada dağ başı!
Büzülmeliyim iyice…
Elim değmemeli yan koltuktaki kızın hiçbir yerine
Biliyorum acıtır acılarım…
Yol bitse keşke..
Uyumalıyım…

…

Geldik mi?
Geldik…
Ne kadar da kalabalık bu şehir.
Gurbetimi çoğaltma telaşı sanırım.
Saçları İstanbul olan kız değil miyim ben?
Toplasam saçlarımı, kendine gelmeli şehir…
Bir tek denizini özledim senin İstanbul.
Ki özlemlerimi dindirme telaşı ile düşmüştüm peşine
Şimdi bir tek denizin kaldı özlemime…
…

Evim… Duvarlarım en çok.
Mısralarımın defteri duvarlarım.
Canım yanmasın diye canını yaktığım duvarlarım
Aynadaki siluetim… Gelmişim…
Sevinmedin mi aynam…
Gözyaşlarımın buz gibi tanığı…
…
Telefonum çalıyor: Annem…
Yoksa misketlerimi mi buldular?
Çocukluğumu geri mi verecekler bana?
Sokaklarda koşuşturan o esmer kız olabilecek miyim yine?
Okuldan kaçıp atabilecek miyim kendimi çimenlere?
Efendim…
Geldim anne geldim… Geldim...
…

Telefon kapandı
Bitti çocukluğum
…

.
.
.
.
Aynı otobüs, farklı bir cama dayalı kirli sakallı bir siluet;

Ne kadarda dar bu koltuklar
Acının kastı daha ergenlikte çökmüş üzerime
Uzamışım…
Dar bu koltuklar…
Nereye gidiyorum?
Şehirlerarası bir hayat payıma düşen
Şehirsiz kalarak… Arasında sadece…
Benden başkaları da var mı acaba
Mesela bu otobüste.
Şehirler arasına sıkışıp kalmış
Ve nereye gitse bir başkasına ait Birileri var mı?
Düşlerde durma vakti şimdi; ihtiyaç molası!
Aslında tamda yazmaya meyilli bir mola
Araf hükmünde bir kara parçası.
Yok yok, en iyisi yazmamak…
Sonrada yazmadan duramamak.
Sonra da durmadan yazmak…
Ara sıra mola vermek ihtiyacı duymamak…
Molalara uymamak…

…

Geldik mi?
Geldik…
Bu kelime neden bu kadar çoğul.
Benimle gelenler yoktu aslında
Sadece gelmiştim…
Dar bir yolculuk, dar bir ömür…
Acil çıkış kapısına dayanma anıydı şimdi!
Ki bir ömrü ardında bırakıp
Bir başka yeniye en acil yoldu
Bir otobüsün kapısı…
İndik…
Şehrin kabul günü…

…

Bana ait olmayan bir evin
Giriş kapısında bir rahatsız etmeme korkusu
Üzerime sinen otobüs kokusu
Beklenmiyorumu bilirken çalınan bir kapı tokmağı
Açılan kapı,
Duvarlarda ki yabancılık
...
Gözüm telefonda… Çalsaydı keşke…
Çalmadı… Yoktu merak eden…

GeCeYDi - aNLaTıCı


Not: Yazı 5 bölümden oluşmaktadır. Bu ilkidir.