' Caprice’e '



Bilmen gerekenlerin uzaktan yakından ilgisi yok seninle
Bilmen için nedenlerim var belki
Bilmemen için bir neden bulamadım



Gecenin üçü şaraplarına sessizliğin renklerini çizerken
Sabah haberlerinde kusuyorum
Ölüm molalarını
Hayati teneffüslerim aksamaya başladığında
Gecenin rengine açıyorum
Akşamüstü kahve telvelerinde gün dökümünü
Gitarımın tellerine kuşlar konmuyor
Şiirler benimle konuşmuyor
Ve almıyor kanatları altına uğur böcekleri yalnızlığımı

Tanrı’nın aldanışı
İnsanın aldatışı
Hüznün doğuşu
Tebessümün batışı
Deniz’lerin toprağa gömülüşü gibi
Yutkunduğum çığlıkları
Duyuyor mu benden başkası

Ne önemi var
Önemi olan ne var?

Ülkemi özlüyorum
Sapanla vuruluşunda bile kuş seslerini
Parmak uçlarıma hiç dokunmayan uçurtma nefesini
Babamın aldığı gitarın kırık ezgisini
Ablamın hiç duymadığım sesini
Annemi terk ettiğimde göremediğim yüz ifadesini
Boş vermişliğimi
Boş verip bomboş kalmayı özlüyorum
Bilsen ne ağırım kendime
Bilme sen
Taşıyamıyorum ruhumu bedenimde

Ölsem kalsam
Kalmasam ölsem
Dönsem ülkeme

Ne fark eder
Fark kaç para eder
Para eder mi keşkeler
Keşke
Hiç keşke yapmasaydım

Belki o zaman yağmalanmazdı şiirlerim
Silinmezlerdi yazıldıkları yerde
Ben de şiirler gibi
Doğduğum yerde ölmek istiyorum
Bilirsin
Doya doya ölmek
Yaşarken ölmek her defasında
Ölürken yaşamak var ya bildiğim gibi

Bilmediğin gibi her şey
Hiçbir şey bildiğin gibi

Bana benziyor herkes
En çok da Sylvia
Ben hiç kimseye benzemiyorum
Hiç, kimse’den sayılır mı?
Hiç’ten kimse olur mu?



Kendine iyi bak dedin ya
Deme bir daha
Ne zaman kendime baksam
Ölümü gördüm!



Dilek Akın

Müsveddeler
Albania - 01 Ekim 2007