Bir gün daha doğuyor uzaklarda sensiz

Seni göremeyecek kadar uzak ve sessiz

Sensizlikte senden hatıralar, tek misafir

Kaplayacak semayı, seni anlatan bir yığın şiir



Sen olurum doğan günle, aynada izlerim seni

İlk ışıklarla aynaya bakıp sana günaydın derim

Her gecenin senin güzelliğine verildiğini bilirim

Gündüzlere küserim, acımı dindirmedi hiçbiri



Yaşlı gözyaşları bahane, kalem sana kırılmış

Anlatamamaktan seni, çaresiz, sana darılmış

Söz vermiştim saklamaya, kusura bakma Mona

Yedi milyar yüzün en güzeli verilmiş sana



Gülümseme ki utanmasın yer gök güzelliğinden, bakma bana

Nefes alabilmeliyim yaşayabilmek için, var olduğun dünyada

Sana bağışlanmış ırmaklar, seni anlatır ağaçlar

Bahanesiz bakışlar dayanamaz sorgulanmaya, ağlar



Yer küre senin hürmetine dayanıyor yedi milyar insana

Ayaklar altında eziliyor ama senin için katlanıyor buna

Aynı azabın bir gün azalmadığı bir arazi olan şu ruha

Deva aramak boş çaba, boş ver arama, bu bir çaresiz veba



Adına yazdığım her şiirde saklamıştım yüce adını

Beklemedim kimsenin bilmesini, hatta umdum bilmemeni

Saklayacaktım mezara saklamak isterdim ama affet beni

Sana lütfedilmiş şu dünyada, yedi milyarın en güzel sesi