YAĞMUR!
SEVDAM!
VE BEN!

14 şubat sevgililer günüydü…
bir bankanın önünde buluşacaktık onunla.
Hediyelerimizi verecek, birbirimizi kutlayacaktık.

Olmadı…

Soğuk ve demir bir kurşun gibi tepemize düşen yağmur damlaları
buna izin vermedi…
yağmurun izini bıraktığı ıslak cadde de yürümeye başladım
ve sorgulamaya.
yağmur muydu yoksa göz yaşımı o gün yanaklarımdan süzülen
kara bir buluttu, çöktü şehrin üzerine birdenbire
hep acısını duyduğum bir sevdaydı kime olduğunu bilmeden
ben ki hep özlemini duydum delice yaşanan bir sevdanın
bir türlü yaşayamamanın acısıyla
Ey esen rüzgar, yağan yağmur damlaları
siz ki her yere aynı anda düşersiniz,
siz ki yürekleri serinletirsiniz
söyleyin yarım kalmış sevdam nerede?
Kara bir buluttu o gün şehrin üzerinde dolaşan
Her şeyi engelleyen bir yağmurdu başladı birden bire
VE YAĞMUR;
sen ki bereketisin şehrin
Neydi o gün engellemek istediğin?
Siz yağmur damlaları neydi ıslatmak istediğiniz?
Ben mi? yoksa yarım kalmış sevdam mı?
Sizin yağmurunuz çabuk bitti.
Ama benim yüreğimdeki yağmur o günden beri dinmiyor
Kuruyan yüreğimi ıslatmaya yetmiyor
EY YAR!
Yüreğim yasak sevdana gebe olduğundan beri
Yalnız seni düşünüyorum
Göz yaşlarımı içime akıtıyorum
Ve diyorum her seferinde
Beni yanlışa, beni yasağa götüren yine bendim
Acı sonu başından görünen bir sevdaydı
Dayanılmaz…
Ne yapsak dinmedi yağmurlar ,
Çıkmadı güneş
Ama biz yinede ümitle bekliyoruz
Bir gün yağmurlar dinecek,
güneş içimizi ısıtacak,
Rüzgarlar yüreğimizi serinletecek
Ve ben o gün seni unutmuş olacağım diye
Adını yarım sevda koyduğum güzel bir rüyaydı bu…